tuğba
@tubaolsun
66 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
Bir kitap okudu
158 syf.
·
Puan vermedi
·
32 günde okudu
Birden anladı, bu iyi kız görüntü itibarıyla annesinin gençlik fotoğrafına, o hayran olduğu hayat dolu fotoğrafa çok benziyordu. İşte böyle, içindeki en iyi şeyi de kendi saldırganlığınla yok ettin. Ondan sonra gelsin depresyon, ver elini Kierkegaard.
Sayfa 69Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Asiye Hatun dünyayı hafife alarak yaşayamıyordu; yaşam ciddi ve ağırdı onun için. Bu özelliği kısmen depresif yapısından (yani metapsikolojik olarak annesinin aşırı yasaklayıcı tutumundan türeyen katı, cezalandırıcı, hoşgörüsüz, primitif superegosundan) kaynaklanırken esas itibarıyla narsisistik zedelenmişliğinin ürünüydü. Dikkatli gergin, tedirgin ve alıngandı. Ama aynı zamanda dalgındı. Çünkü çocukluğunda arkaik kendiliğini teşhirci bir coşku ve neşeyle ortaya her koyuşunda iğnelenmiş, zedelenmişti. İnsanları ciddiye alıyor ve ciddiye alınmayı bekliyordu. Özellikle babası tarafından sadece ciddi işlere yöneldiğinde, akıllı uslu davrandığında önemsenmişti, değerli bir varlık olduğunu hissedebilmişti. Ciddiyeti narsisistik zedelenmelere karşı bir zırhtı. Bununla bastırılmış teşhirciliğini, dikkat çekme arzularını da dolaylı yönden tatmin ediyordu. Bununla beraber isterik özellikleri nedeniyle yaşça büyük, cinsel olarak erişilmesi zor erkek figürleriyle daha heyecanlı duygular yaşaması mümkün oluyordu.
Sayfa 37Kitabı okudu
Bilgelik, çekici olmayan öğle sonralarında bitkilerle uğraşmadan önce, arkadaşlara mektup yazmak ve bir defterde birkaç nadir düşünce ifade etmenin dışında artık yazmamaktan ibarettir.
Sayfa 33Kitabı okuyor
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitabı okumaya başladı
Geçmiş yalnızlıklarımızın tüm mekânları, içinde yalnızlık acısı çektiğimiz, yalnızlığın tadını çıkardığımız, yalnızlığı aradığımız, yalnızlıkla uzlaştığımız mekânlar içimizde silinmeden kalır. Daha kesin olarak söylersek, varlık bunları silip atmak istemez. Yalnızlığının bu mekânlarının kurucu nitelik taşıdığını içgüdüsel olarak bilir. Şimdiki zamanda bu mekânların üstü iyiden iyiye çizildiğinde bile, bundan böyle geleceğin tüm vaatlerine yabancı da olsa, bir tavanaramız artık olmasa, çatı katımızı yitirmiş de olsak, bir tavanarasını sevmişliğimiz, bir çatı katında yaşamışlığımız olacaktır hep içimizde. Gece gördüğümüz rüyalarda döneriz buralara.
Her yerde oturmak, buna karşın hiçbir yere kapanıp kalmamak, bir ev düşçüsünün benimsediği özlü söz budur işte. İkamet etme üstüne kurulan düşler, gerçekten sahip olduğum evde olduğu gibi son evde de hırpalanır. başka yerler düşleme imkanını hep açık tutmak gerekir.
Sayfa 93Kitabı okudu
kış kozmozu, ikamet edilen evin ötesinde, basitleştirilmiş bir kozmozdur. Bu kozmoz, metafizikçilerin sö- zünü ettiği ben-olmayan [non-moi] türünde bir ev-olmayandır [non-maison]. Tüm karşıtlıkları evden ev-olmayan'a doğru kolayca sıralayabiliriz. Evde, her şey farklılaşır, çoğalır. Kış, evi içsellikle, içselliğin incelikleriyle doldurur. Evin dışındaki dünyadaysa, kar ayak izlerini siler, yolları karıştırır, gürültüleri boğar, renkleri maskeler. Evrensel beyazlık, kozmik bir olumsuzlamanın [négation] işbaşında olduğunu hissettirir. Ev düş- çüsü bütün bunları bilir, hisseder ve dış dünyanın varlığı azaldıkça, bütün içsellik değerlerinin şiddetinin arttığını görür
Sayfa 71Kitabı okudu
Geçmiş yalnızlıklarımızın tüm mekânları, içinde yalnızlık acısı çektiğimiz, yalnızlığın tadını çıkardığımız, yalnızlığı aradığımız, yalnızlıkla uzlaştığımız mekânlar içimizde silinmeden kalır. Daha kesin olarak söylersek, varlık bunları silip atmak istemez. Yalnızlığının bu mekânlarının kurucu nitelik taşıdığını içgüdüsel olarak bilir. Şimdiki zamanda bu mekânların üstü iyiden iyiye çizildiğinde bile, bundan böyle geleceğin tüm vaatlerine yabancı da olsa, bir tavanaramız artık olmasa, çatı katımızı yitirmiş de olsak, bir tavanarasını sevmişliğimiz, bir çatı katında yaşamışlığımız olacaktır hep içimizde. Gece gördüğümüz rüyalarda döneriz buralara. Bu kuytular kabuk değerindedir.
Sayfa 40Kitabı okudu
Bir kitabı yarım bıraktı
