Tuğçe Öcal
@tugzeygul
Lisans
Isparta
16 okur puanı
Ağustos 2022 tarihinde katıldı
BAY SEKİZ
Eline bir defter, bir mektup bir de metal araba geliverdi. Ne de anlamsız üçlü diyerek açtı defteri, sayfalarına baktı. Mürekkebin dağılmış, kelimelerin silinmiş olduğunu gördü. Yer yer kabarıklıklar da vardı.
BAY SEKİZ
Ceplerine şehirler doldurdu. Ceplerine insanlar, kitaplar, romanlar, şiirler, kahramanlar doldurdu. Ceplerine paralar hatta taşlar bile doldurdu. Bir kez bile taşan olmadı cebinden.
Sanki, gerektiği gibi iyileşmeyen eski bir yaranın izi gibiydi.
Okur Takip Önerileri
İnsan muhakkak kaybedendi. Üstelik bulamadığını kaybeden. Tutamadığını düşüren. Yemediğinden midesi bulanan. Yaşamadığı için kendini parçalayan, ölen...
İçeride de dışarıda da olamamanın ağırlığı bir balkon çıkıntısı gibi belli ediyordu kendini.
İnsan, aslında yıkılmaya başladığı an bir şeyleri yapmakla meşguldür kafasında. Haberi yoktur yıkıntısından, yıkılacağından.
Öğrenmenin en iyi yolu acı çekmekmiş, anlamamışım. Anlamak için bir sızı gerekiyormuş, inceden.
Sayfa 64Kitabı okudu
Aklını kaybetmek erenlere bahşedilmiş bir ayrıcalık, seçilmişlere lütfedilmiş bir ödüldür; bizlerse bir şeylerin cezasını çekiyoruz hâlâ.
Cesaret olarak da yorumlanabilecek inişler çıkışlar, düşüp kalkmalar aslında kaçıştan başka bir şey değildi.
Güzelliğin özünü anlamak için mesafeyi korumak gerekir.
Hiç birini ya da bir yeri ilk görüşte bir uzak rüyada, bir yerde görmüşçesine tanıdık hissettiniz mi?
Var olan tek şey, istediğim birçok şeyin yok olmasıydı. İnsanın elinde sadece yokun var olması pekte katlanılacak bir durum değildi açıkçası.
Kaderin bu dedik; kederinden öldü.
Kimse yazısıyla barışık değil ama hayata yeniden başlasaydınız yine aynı yoldan giderdiniz,
Bir gün etrafında toz toprak birikmeye başladığında, demirden olmadığını ve bir kalbi olduğunu anlayacak