RUKNETTİN
@turkader
Her taraftan bana yönelir seni arayan sesim
Talebe
Diş Hekimliği
190 okur puanı
Kasım 2018 tarihinde katıldı
RUKNETTİN tekrar paylaştı.
Ne marketlerdeki çoğunluğu elde edip, boykotu becerebildik. Ne acıyı kendi memleketimizde evrenselleştirebildik. Suçun tamamı bizde mi? Evet.
Bugün 116. gün
Şempanzeler, birazcık eğitimle kısa süreli hafızalarını insanlardan daha iyi kullanırken bizler en temel şeyleri hem kendimize hem çevremize öğretemedik. Yani, şempanzeler bile bir şeyleri
"Gelmedin Süheyla,
ve şiir bitti."
Nedamet Dergisi
@venedamet
·20 Ocak 20:08
"İşittim,
beklemesin demişsin"
nedametdergisi.com/2024/01/20/suhe...
Okur Takip Önerileri
176 syf.
·
Puan vermedi
·
8 günde okudu
Düşünüyordu; ne kadar da keşke birikiyor insanın içinde. Keşke olsaydı ya da yapmasaydım keşke. Bir adım daha atsaydım veya maziye dönebilsem keşke. Yine yeniden çocuk kahkahaları atsam ve sıyrılsam dünyanın buhranından. İnsan daima, ikinci ihtimalin daha güzel olabileceğine inanmak istiyor. Ve bir gün öldüğünde, bir keşke daha kalıyor içinde; bir hayat daha yaşayabilseydim keşke
Bir sigara daha yaktı sonra. Yüreğindeki azabı dindirmek, ferahlamak istiyordu. Nihayet beklediği anestezi, hayallerini gömerek makbere, hatıralarını dirilten dumandan ibaretti. Ve ardından yine aynı kısır döngü, yakasından tutacaktı. Düşünceler, zorlu düşüncelere gebe iken her doğum anı sancılıdır; kalbini dilim dilim doğrayan, sonra da kavuran ve de yakan mahir bir kasabın ellerinde gibiydi sanki. Tezgahta uzanıyor ve parça parça koparılmayı bekliyordu.
Yandım kelimelerden
"Kelimeler, kapıları açan türlü anahtarlar gibidir; bazen kuyu, bazen de köprüler gibidir. Nabzı atar harflerin, nefes alır ve verir cümleler. Sanma tasvirdir, kalp- ten terennüm eder bu haleler. Düşünürsen, bulursun simyanın izini. Âh'ın içinde bile kâinat gizli! Her kitap, aslında bir hayat demektir. Okuyanı da buna dahil elbet, beri değildir"
İnsan, yüreğinde bir boşluk ile dünyaya geliyor. Hiçbir şey kâfi gelmiyor; dünyaya dair ve dünyaya ait olan ne varsa doldurmuyor içini. Sonra sevdalar ile teselli buluyor ve fakat o da yetmiyor değil mi? Çünkü o boşluk, dünyaya ait değildi. Herkesin bildiği ama bir kalıba dökemediği, ezel ile ebed arasında bir gizdi.
Meğer kaçmak ne zordu, aşkın şiddetinden; yanarken parmak uçların ve kalbin de kör hançerlerle deşilirken. Sevda ne demek? Makberine gömülürken yokluğunda, varlığındaysa yeniden dirilmek demek! Bağdat ile ölüm arasında, yer ile gök arasında bir yerde aralarında duvar örülüydü; zaman onlar arasında çözülmez bir düğümdü. Yalan mıydı acaba, nice bilgenin nasihati? Zaman her derde devadır, derken hiç kızarmadı mı yüzleri?
Belki de soğuk bir ölümdü beklediğim ve belki de hayatın tek sebebi
Mum, karanlığa karşı geldiğinden değil sabahı beklemekten ölüyordu.
Ebedi olan yalnız Allah'tır. Günü gelir, her saltanat yıkılır. Nihayet karanlığın muhkem iktidarı, küçücük bir mumun aleviyle sallanır. Çatırdıyordu artık saraylar, tahtlar ve kanunlar. Yıkılıyordu yalanlar!
Başkaları hakkında hüküm sahibi olmak kolaydır elbet. Peki aynı acımasız düşünceleri, bir hançer gibi kendi göğsüne de saplayabilir mi insan? Yeterince dürüst müdür? Var mıdır bir cesareti? Hakikat ile yüzleşmek ve onu dosdoğru kabul etmek, mümkün müdür? Kandırılmadı insan, kandırılmak istedi! Yalanlar avutsun onu istedi belki de. Fakat hakikat ile yüzleşince, kendini değil de başkalarını suçladı. Böylesi daha kolaydı çünkü, daha makul. İnsan kendine itiraf edemese bile kandırıldığının çoğunlukla farkındadır. Peki aynı acımasız düşünceleri, bir hançer gibi kendi göğsüne de saplayabilir mi?