Sonra bir bakıyorsun ki,
Eskisi kadar takmıyorsun bazı şeyleri.
Mesela, eskisi kadar özlemiyorsun kimseyi…
Ve kendine ziyan etmiyorsun geceleri…
Çaya biraz daha fazla düşkün oluyorsun,
Ya da kahveyi biraz daha fazla içiyorsun…
Çünkü artık öğreniyorsun ki, kimse senin gibi ince düşünmüyor…
Kimse, kimse için ölmüyor…
Ya da ne bileyim işte,
Kimse gecenin bir yarısı tatlı uykularını senin için bölmüyor…
Yani kimse senin gibi üzülmüyor…
Unutma ki,
Hangi duyguyu besliyorsan,
İçinde sadece o büyüyor…
Hadi artık,
Lütfen hayatı biraz daha kendinde ara…
Çünkü ne gidiyorsa,
Ömründen gidiyor…
"Uğur Gökbulut"
Ve unutma insanlar göründükleri gibi değildir, bir insanı konuştuklarıyla değil sana yaşattıklarıyla tanırsın ancak. Her zaman daha güzeli olacaktır hayatında ama yüreği güzellerin nesli tükenmekte, bulduğun zaman sıkıca sarıl ve kaybetme. Dibe vurduğun zaman sabrını, mutlu günlerinde ise şükrünü eksik etme sakın dilinden. Çoğunluk öyle yaşıyor diye, sakın dönme doğru bildiğin yoldan. Diğerlerine göre değil, değerlerine göre yaşa ve vicdanına cevap vereceğin her konuda, sakın başkalarının seni suçlamalarına aldırış etme. Sonuçta insanlar hep sorgulayacaktır, önemli olan senin kendine verdiğin samimi cevaplardır.
(Uğur Gökbulut)
Ey, benim iyimser hallerim,
Çabuk aldanışlarım,
Alttan alışlarım,
Hatayı hep kendimde buluşlarım,
Değmeyeceklere kafama takışlarım,
Yoktan yere,akıp giden gözyaşlarım,
Hepinize elveda...
Artık ben kimsenin,
Hiç kimsesi olmayacağım!
Uğur Gökbulut