Umutsuz değilim yoksa yaşayamazdım. Onun içindir ki hikâyem umut ve yalnızlık içinde son buluyor.
Sayfa 162Kitabı okudu
Mutluluğun geniş kapılarında
Hayatın sürgüleri var
(Daracık omrumuzde geniş sıkıntılar)
Usul gülüşlerimizde hüzün lekeleri
Küçük ayrıntılara yöneldik nicedir
(İçedönük duygulu karamsar)
İki yüzümüz vardı iki güzelliğimiz
Umut ve Sevgi, kırmadan aynaları
(Alın kırışığımizda aynı suçun izi var )
Yalnızlik biricik benzerligimiz oldu
Payımıza düşen o yanlış ilişkilerden
( Herkese acısı kadar )
Ne konuşmalarımızda tat kaldı
Ne susmalarimizda bir hikmet
( Hep aynı boşluğa açıldı dar kapılar )
Olur olmaz şeylerden alınır kırar olduk
Zamana benzedik iyice , çekilmesi zor
( Aynaların ardında aynı kırın pası var )
Ey cesaret,
Hep dolu tut bardağımı.
Sevgi ve umut birdir
Yalnızlık ve cesaret bir.
Sayfa 123 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
130 syf.
8/10 puan verdi
Füruğ, hüzün diyarından konuşan bir elçi; yalnızlık vadisinde bir bekçi; umutsuzluk ve ümidin arasında kalmış bir ermiş… Geceleri mekan edinmiş kendine, öyle ki şiiri gecede başlıyor, gecede bitiyor, gecenin içinden sesleniyor. Her geceye bir şiir, her geceye bir keder nakşetmiş ayet ayet. Kültür, din, felsefe ve edebiyat birbirine girmiş; aşk, eleştiri, toplum ve diğer meselelerin birbirine karıştığı gibi. Zira insan hayatın tüm karmaşıklığı ile birlikte bir bütünlük arz eder, ne dinden aridir, ne toplumdan, ne siyasetten, ne edebiyattan, ne tarihten… Her şeyde biraz, bazı şeylerde çok… Bir taraftan kendinizi bulursunuz mutlaka onda. Bir hüznün gerçekliğiyle toplumda var olmanın inceliğini… Füruğ biraz da otuzlu yaşların şairi olsa gerek, bir şeyleri anlamak için. Erken yaşta tanımak, bazı şeyleri öldürebilir fakat zamanında tanımak yeniden bir umut bahşeder insana… Fars modern şiirinin mimarını rahmetle anıyor ve kitaplarını tavsiye ediyorum.
Bir Başka Doğuş 
Furuğ Ferruhzad
UNUTAMIYORUM
Garip bir yalnızlık bu hale,
Bu yüzden şiirlerle paylaşmaya çalışıyorum
zihnimde okunan şiirler var
satır satır akıp giden şiirler
çok beğeniyorum hale,
Herkes duysun istiyorum
Ama şiire kendimi Öyle kaptırıyorum ki
yazmayı unutuyorum
yani o çok sevdiğim satırları unutuyorum hale,
Unutmak insana verilmiş en büyük nimet derler
ama ben acılarımı unutamıyorum
ben acılarımla her gün yaşıyorum
ve unutmak benim için unutulmuş bir kelime oluyor Hale
Gerçi acılarımı unutursam benden geriye ne kalır?
benim Anılarım, acılarımdır hale
ben acılarımı nasıl unutayım
bir acılarımı unutmuyorum hale
öyle günler oluyor ki
acılarımı hatırlamaktan başka her şeyi unutuyorum
sevmeyi
Sevildiğimi
umut etmeyi
yaşamayı bile unutuyorum
Hatta bugün nefes almayı unuttum
Demek ki benim acılarım nefesimden bile daha evvel hale.
Küpün içinde ne olduğuna bakma arzusuna karşı koyamayan Pandora kapağı açar ve içindeki bütün illetler ve kötülükler dünyaya yayılır. Açlık, Hastalık, Kayıp, Yalnızlık ve Ölüm. Dehşete kapılan Pandora hemen kapağı kapatır; ama iş işten geçmiş, içeride yalnızca Umut kalmıştır. Kıskanç Zeus'un insanlığın başına tebelleş ettiği zorluklara rağmen, dünya umutla hala direnmektedir.
Sayfa 41
