Vera
@unterdenlinden
Düş + zaman = Gerçeklik
İstanbul
2002
140 kütüphaneci puanı
282 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
1K alıntıları ilk defa beni depresif hissettirdi. Neşe lazım, bu sayfayada :))
Okur Takip Önerileri
Psişik saflık üzerine bir masal okudum. Kendimce özet, Zamanında bana saldıranların güçlerini yok edici olarak içimde taşıyormuşum ve bir zamanlar bana karşı kullanılmış olan bu güçleri tersine çevirerek kendim için en uygun ve yararlı şekilde kullanmakta özgürmüşüm. Yok ediciyi fark etmek eskisine göre daha kolay. İçimde bir hayal kuruyorsam bana yapamazsın diyen “O”, beni sürekli hata yapıyormuşum gibi hissettiren “O”, kusurlu ve eksik yönlerimi yüzüme çarpıp hayat enerjimi sömüren kişi “benim içimde yaşıyor.”
Şimdi nasıl bu kadar ayakta kalabildiğimin sırrını açıklıyorum, ben her zaman Allah’ın beni sevdiğini beni onun büyüttüğünü düşünürüm..Tüm bilgilerden daha fazlasını biliyor. Beni herkesten daha iyi tanıyor. O gün canım ne çekiyorsa bana o yemeği gönderiyor. Sevgiyi bana en güzel şekilde yaşatacağını biliyorum. Bana iyi bir kader vereceğine inandığımda tüm korkularım gidiyor, verdiklerin için teşekkürler Allahım. Amin
Depremin üzerinden bir yıl on bir gün sonra Maraşı gecenin bir yarısı otobüs camından izleyeceğim. Geçen sene gece saat üç sularında Nurdağı üzerinden şehire yol alırken gördüklerim karşısında donup kalmıştım. Tepki bile veremedim. Yarılmış yollarda manzaram devrilmiş ağaçlar, yerinden çıkmış sokak lambaları, terk edilmiş arabalar, hiç duyulmamış enkazlarla dolu karanlık bir şehir. Evet bedenim üşüyordu ama o gece ruhum da çok üşümüştü. Bu sene içli içli sessizce andım, ders alacakmıyız diye utandım, çalışmalardan döndükten sonra yaşadığımız suçluluk, neden biraz daha kalmadık diye birbirimize kızışımız, üstümüze sinen ceset kokularını hiç unutamayacak olmamız…Depremden sonra hayata daha sıkı sıkı sarıldım. Her an son günüm son anımmış gibi yaşayacağıma dair söz vermiş gibiydim sanki kendime.. Maraş’tan Bursa’ya döndüğümde hayatın normal devam ettiğini gördüğümde yaşadığım şaşkınlık daha sarsıcıydı.. Sanki orada olanlara kimse görmemiş duymamış gibiydi. Biz haberlere hiç bakmadık, ekranlarda bölgeyi nasıl anlatıyorlardı, sahi? Şimdi yol kenarlarında kurulu çadırlar görüyorum, bu görüntüleri aklıma kazıyacağım..
Sf 30
#233527767
Dr. James Coan, Virgina Üniversitesi, Duyuşsal Nöroloji Laboratuvar Yöneticisi.
Yakın sosyal ilişkiler ve daha geniş sosyal ağların duygusal tepkilerimizi nasıl düzenlediğimizin mekanizmalarını araştırmakta. Destekle yürüttüğü bir çalışmada evli kadınların beynini incelemek için MRG (manyetik rezonans görüntüleme) kullanıyor. ⬇️
Bağlanma
Sf 26-27 / Kendi anladığım dilden bağımsızlık konusunda özet
İnsanların duygusal olarak kendi kendine yetmesine dair yanlış inanç yeni değilmiş.
Batıda çocuklar ağladığında kendi başına bırakılması gerektiği, kendi başlarına sakinleşmeyi öğrenmesi gerektiğine inanıyorlarmış. Bağlanma teorisi çıktıktan sonra bu kanı çürütülmüş en azından çocuklara karşı. 1920’lerde John Broadus Watson’ın Psychological Care of Infant and Child kitabinda fazla sevginin tehlikelerine karsi uyarmis ve mutlu çocuk tanımını kendi kendini idare eden, korkusuz, özgüvenli, uyumlu, çözümcü, fiziksel bir acısı olmadıkça ağlamayan, kendini işe ve oyuna vermiş, bir kimseye ya da bir yere karşı büyük bağlılığı olmayan biri şeklinde açıklamış.
...
Öyle sevmelisin ki beni,
Bu yazdıklarım korkutmamalı seni,
Tebessümler açtırmalı yüzünde.
Bir gün bu hayatı bırakıp giderken,
Sadece mutluluk olmalı yüzümüzde
Birbirimiz sevmenin gururu olmalı
Her şeyde.
Can Yücel -
Heyhat !
Mum gibi erimiyorsa insan,
"Yanıyorum" dememeli;
Yanmaktan korkuyorsa kişi
"Aşk kapısı"ndan girmemeli...
Ya " Kor yürekli" olmalı insan
Ya da kor barındıracak "Yürekli"!
Şems-i Tebrizi