Fransız Kimyacı Lavoisier 51 yaşında iken,
mahkeme giyotinle ölüme mahkum eder. Boynunun
vurulmasını beklerken kitap okumaktadır. Cellat, onu giyotine götürmek için yanına geldiğinde Lavoisier, nerede kaldığını unutmamak için kitabın arasına bir "kitap ayracı" koymuştur.
Lavoisier, giyotine giderken Matematikçi arkadaşı
Langrange'i yanına çağırır:
"Kafam sepete düştüğünde gözlerime bak. Eğer iki kere göz kırparsam, insanın kafası kesildikten sonra bir süre daha beyin düşünmeye devam etmekte demektir." der .
Kafası giyotinle kesilir, sepete düşer ve gülerek iki kere göz kırpar.
Matematikçi Langrange diyor ki;
- "Lavoisier'in son saniyedeki ispat arayışı,bilimselliğin yüzyıllar sürecek meşalesidir.
İnsanları duyduklarına inanmayı değil düşünmeye davet ediyorum...
Gözlerini yazmak gerekiyordu ama en ince ayrıntısına kadar,
Unutmamak için yazmak
ama okumam yazmam yoktu.
Mecbur ben de ezberledim.
Herak...
Çoğu zaman birbirimizi anladığımız için veya öyle zannettiğimiz için birbirimizden beklenti hariç pek bir şey istemeyiz...cevap verilsin yeter...ama her anın üzerimizdeki değiştirici etkisini unutmamak lazım... ki o her an bizi değiştirendir..her an her insan her durum her olay her saniye...değişen birini tam tanıyıp anlayabilir miyiz ?
Bilinmelidir ki, namazında huşu içinde olanlar biiznillah kurtulmuştur… Peki namazda huşu makamına nasıl çıkılır?
Cevap, Şahı Nakşibendi Hazretleri’nden; Helal lokma, abdest sırasında gafletten uzak durmak, ilk tekbiri alırken kendini huzurda bilmek, namaz dışında da asla Hakk’ı unutmamak.