Maşa: İnanır mısınız, annemin yüzünü yavaş yavaş unutmaya başlıyorum. Bizi de böyle hatırlamaz olacaklar, unutacaklar.
Verşinin: Evet, unutacaklar... Alın yazımız böyle... Elden bir şey gelmez ki... Bize ciddi, önemli, çok önemliymiş gibi görünen bir şey, bir gün gelecek unutulacak... Ya da önemsiz bir şeymiş gibi görünmeye başlayacak.
Sayfa 27 - Şûle Yayınları(2004), Çeviri: Samed KaragözKitabı okudu
Çöl
bir iş gibi kendime başlıyorum her sabah
anlamsızlığa düşen mesailerde tütüyor dudağımdaki baca
umutlanma, yok oluş ve unutmaya çeviriyorum çarkları
dünya burjuva, anlam yoksul, cömert Allah.