Mustafa Kemal Atatürk
Atam! Sen bizim için ölümsüzlüğün tanımı, sonsuzluğun simgesi, yüreğimizde açan umut, aydınlık geleceğe yol gösteren ışık, kalbimize mıhlanmış isimsin. Seni hiç unutmadık, unutmayacağız ve asla unutturmayacağız. Huzur içinde uyu, Atam! Fikirlerin hep bizimle...
Saygı ve özlemle...
Hocalı Katliamı!! -26.02.1992-
Dağlık Karabağ'ın stratejik noktası olan Hocalı'da 26 Şubat 1992'de Ermeniler tarafından yapılan soykırımın üzerinden 28 yıl geçti.
Ermenilerin (Ruslar tarafından desteklenerek);
kadın, yaşlı, çocuk, bebek, hamile demeden savunmasız 613 Azerbaycan vatandaşını işkence ederek katlettiği, tarihin kara lekesi olan Hocalı Katliamı'nı Unutmadık! Unutmayacağız! Unutturmayacağız!
Ruhları şad mekanları cennet olsun.
Adalet bu dünyada da yerini bulsun inşallah.
Göçük altında bıraktığınız, bağıra bağıra ağlattığınız, buz gibi havada yalınayak bıraktığınız insanları da unutmayacağız, unutturmayacağız.
Bugün günlerden Ali İsmail KORKMAZ
O Hep 19 Yaşında....Unutmayacağız, unutturmayacağız....
''Kim bilir ne kadar vahşice sana
Vurdular, dağladılar;
Direnen bakışların
Nasıl zalimce katledildi?
Alnındaki yaradan
Boşaldı belki bütün kanın
Fakat nehirlerin akıyor; dağların rüzgarlıdır
Bak yine çarpıyor kalbin,
Ortasında kavganın.. ''
Ataol Behramoğlu
Aile ya da arkadaş çevresinde depremin acısını ve yalnızlığını konuşmayarak unutmaya çalışıyoruz. Çünkü depremden çok şey öğrendik... Çünkü bunları konuşmak, bize sadece yalnızlığımızı, Doğu kaderimizi hatırlatıyor. Bizler, ne yazık ki, o günden bugüne kadar yaşadıklarımızı hatırlamamaya yemin ettik. Bir yıl içinde, kendi kendime, "neler yapıldı," diye soruyorum. Maraş'ta toza, toprağa maruz kalmaya, sahipsiz bir şehir olarak yaşadığımızı hatırlamaya da yemin ettik. Burası KahramanMaraş değil, önceden de olduğu gibi burası sadece KaraMaraş. Bir yıl içinde gördüğüm en büyük ilerleme, "ağır hasarlı binaların yıkımları bile tamamlanmadı," cümlesinden ibaret. Bu gece dışarıda nöbet tutan, depremi hatırlayarak gözyaşlarını akıtan arkadaşlarımız var. Bu gece, bizler ise sadece elimizde birer mendil, kalbimizde kalem ve kâğıtla, o yollarda, onların yanı başında... Tozmuş, toprakmış, binaymış... Bunların da hepsi boş... Ailesini kaybeden ve sonra onları mezarlığa defnettikten sonra, "yaşamaya devam etmek zorundayız," diyen bir adamın cümlesinden asla çıkamayacağız. Ailesini bulmaya çalışırken yalvaran insanların gözyaşlarında boğulacağız... Uzaklardan sadece, "unutmayacağız, unutturmayacağız," diye söylenen ve, "bu nasıl bir cümle," diyen arkadaşımızı hâlâ düşünürüm. Çünkü ateş, sadece düştüğü yeri yakıyor; bu yıldan sadece bunu öğrendik. 📝
Mübariz İbrahimov
"Unutmayacağız, unutturmayacağız! Son nefesimize dek damarlarımızda dolaşacak Karabağ davası."
Sayfa 135 - ZENGİN YAYINCILIKKitabı okudu
» Gökyüzünün yıldızlarını çalıp omuzlarına takan hain yüzler gördüm o gece. Ruhları yoktu ..
"Allah yolunda öldürülenlere 'ölüler' demeyin. Bilâkis onlar diridirler, fakat siz bilemezsiniz. (Bakara Suresi 154. Ayet)
O gece on binler, yüz binler, milyonlar .. Yahya Kemal'in:
"Şu kopan fırtına Türk ordusudur Yâ Rabbi.
Senin uğrunda ölen ordu budur Yâ Rabbi.
Tâ ki yükselsin ezanlarla müeyyed nâmın,
Galib et, çünkü bu son ordusudur İslâm'ın" dizelerindeki ordu artık bu milletin ta kendisiydi. Bombalar söndü göğsünün üzerinde her aslan neferin. Uçaklar korku saldıysa da çaresizliğini ispat etti hainlerin.
"Garbın âfâkını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var." Şehadet kolay mıydı? Hayır, şehadet bu kolay olamazdı. Er kişinin hakkı her kişiye nasip olmazdı.
Unutmadık, unutmayacağız, unutturmayacağız! 🇹🇷 Rabbim böyle şeyler bizlere bir daha yaşatmasın.. Âmin.