"durmadan düşünüyorum ne kadar çok öldük yaşamak için."
Sayfa 75Kitabı okudu
ve ne
yapsam
geçip gidiyor ayrılığın günleri
Külrengi bulutlarıyla güz günlerinin
Sevdiğim İstanbul'u gibisin
Gene de çağırıyor yüreğin
Daha aydınlık bir yeryüzünü
...
Ayak basmadığım çorak bozkırlarda
Sevdiğim Anadolu gibisin
Gene de bekliyor yüreğin
Uzakta ve elinde olmayanı
Uyudum uyandım bir uzun gece
Ay karanlık devir puşt hava dumanlı
Sırtımda bir hançer söğüt yaprağı
Düşte gördüm dökülmüş odamın beyaz
Kireci bahar gelmeden geçip gitmiş yaz
Kimse sormaz aç mıyım susuz mu halim nice
durmadan düşünüyorum ne kadar çok öldük yaşamak için.
Sayfa 77 - Sırlar Ve Deniz
Bir zambağın taçyaprağında yağmur tanesini
Bir kula atın rüzgârlı bayırdan kaynağa inişini
Yarısı gölgeli kumlarda ölümü bekleyen karanlık boğayı
Sabaha karşı ve hiç uyunmamış tanyerinde işıyan kavak ağacımı
Ve bütün bunları birden düşündüren seni düşünüyorum şimdi..
içinden görmek istiyorum seni dinlemek
daha da bir güze doğru çimenlerinden
geçen serin esintiyi
yıkanmak derin saatlerinde denizinin
yarı aydınlık sokaklarından geçmek
ve eski bir balıkçının uslanmaz merakıyla
ağ atmak akşama karşı sularına...
Sayfa 83Kitabı okudu
Dağılıyor havada
Bir kuyu ağzından geçiyor gibi
Rüzgârı mor fistanlı zamanın
Bu güzel şarkı da unutulacak
Kıyımlar acılar kanlar içinde
Savrulurken yaşadığımız günler
Bu soruyu mutlaka soracaksın
Ne kaldı ne kaldı bizden geriye?
Sayfa 31Kitabı okudu
Akşam olmadık şeyler düşünüyorum
bir idam mahkûmunu,
kahvaltıda ne yediğini çöpçü çocuklarının
kalabalık bir caddenin ortasındaki çınarın
hangi mevsimde budandığını niçin
savaşlarda yitmiş ordular gibi
görünmeden geçtiğini dostlukların
Bir menekşe yaprağının bir kuleden
bizim için sessizce
savrulduğunu
"Giderek çoraklaşan bu engebeli toprakla, uçsuz bucaksız gökyüzünün arasında unutulmuş, tek edilmiş bir anlam gibi duruyordu yıkık kent."
Sayfa 118Kitabı okudu
