13 yaşından beri kağıt topluyorum Ankara'da. Niğdeliyim. İlk okula başladığım yıl geldik Ankara'ya. Orta okulu bitirebildim yalnızca; hep taktir alarak geçtim sınıfları. Liseye yazdırmadı babam; sokağa saldı beni çalışıp da işe yaramam için. O gün bugündür sokaklardayım; çizgili, çizgisiz, kareli, beyaz ve rengarenk kağıtlar, kartonlar topluyorum.
“Buyurgan iç huzurumuzun boynu bükük kölesi. (burayı anlamadıysan lütfen üşenme, bir kere daha oku!”
Reklam
Çetin, burayı anlamadıysan lütfen üşenme, bir kere daha oku!
166 syf.
·
Puan vermedi
Anadolu insanının kokusu başka bir koku, huyu başka bir huy, konuşması başka bir konuşma... Anadolu insanı toprak kokar, gökyüzü kokar, mücadele kokar, emek kokar, çeltik kokar, ağaç kokar, su kokar, arı kokar, bal kokar, yama kokar, fakirlik kokar, gözyaşı kokar, sıcaklık kokar, sabah kokar, karanlık kokar, sohbet kokar, sigara kokar, güreş kokar, kavga kokar, metanet kokar, Allah ne verdiyse kokar, kokar oğlu kokar... Anadolu toprağı mozaik bir topraktır. Her çeşit insanı içinde barındırır. Erkeğinden, atasindan, evladından ayrı kalmış kadinlarla; yüreği zir zir titreyen kadınlarla dolu bir meskendir. Anadolu toprağı bağrından çıkarmış olduğu cefakar kadınlarının gözyaşlarıyla temizlenmiş bir bataklıktir. Hep barıştan, sükunetten, emekten, üretimden, doğadan yana Anadolu kadınları.. Ah!.. Ve benim Remzi'm...Ayni ben...sözünü etrafına geçiremeyen, toplulukta konuşurken sesi içine kaçan, gerçek bir insan... Cezaevinden çıkmış bir Haydar... Ama şöyle bir gerçek de var : Anadolu insanını hep göklere çıkarıyoruz, onlara bir kutsal varlık gibi bakıyor, içimizden minnetler ediyoruz. Ama Anadolu insanın hin oğlu hin olduğu da bir gerçektir. Düşene bir tekme değil beş tekme on tekme attığı da olur, oluyor, olacak da. Bir insanın, komşusunu küçük bir kusurunu gördüğünde alay üstüne alay eden, onları cümle aleme rezil edebilen bir yapıları da var. Bunları Remzi ile diğer köylüler arasındaki su mücadelesinden görüyoruz. Kendilerinden başka hiçkimseyi düşünmeyen, etinden tırnağına kadar bencillik kokan bir ruh halleri var.
Yarbükü
YarbüküTalip Apaydın · Varlık Yayınları · 195993 okunma
Adım Muhammet. On dokuz yaşındayım. Atık kağıtlar topluyorum ve Kızılay`dan Ulus`a kadar üç kez yürüyerek gidip geliyorum her gün. Beş arkadaşımla kalıyorum iki göz odalı bir evde. Onlar atık kağıt toplamıyor; Mevlüt inşaatta çalışıyor mesela, Hüseyin halde hamallık yaparken, Sidar ve Yunus ayakkabı boyacısı. Aramıza bir arkadaş daha katıldı. Adı
228 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Dünde kalan ve artık mâlûmun olan her şey, bir zamanlar kendisini merak edip durduğun bir meçhuldü. Adına “gelecek” diyordun. Bekledin, geldi, gördün. Bazen çok zorlayan sıkıntılar, bazen ferahlatan sevinçler olarak teşrif etti. Adı her ne kadar geçmiş ise de tecrübe ettiğin kadarıyla, anladın ki geçmiş, geçmez. Ateşiyle kalmasa, közüyle kalır.
Aşk Olsun
Aşk OlsunNeslihan Nur Türk · Erkam Yayınları · 201766 okunma
Reklam
107 öğeden 81 ile 90 arasındakiler gösteriliyor.