Thomas More, kurguladığı bir yer olan Ütopya'daki yaşayışları anlatmış, yaşadığı çevreyi de eleştirmiş. Günümüzde devam eden olayları anımsayınca bu eserde çoğumuzun kendisine paylar çıkarması gerek.
Kitapta bu durumla ilgili bir alıntı vardı çok beğendiğim:
"Hiç kimseye kötülük etmiyorum, hiç kimse için kötü söylemiyorum, kötü düşünmüyorum, herkesin iyiliğini istiyorum. Bir insanın yaşayabilmesi için bu yetmiyorsa yemin ederim ki, yaşamakta gözüm yok."
Yani bunları gönülden istediğimiz an çok şey başarmış olacağız.
Kitabın yanı sıra Thomas More' nin yaşamı da beni etkiledi.
Düşünün; haliniz vaktiniz yerinde, saygı görecek bir mevkide bulunuyorsunuz, ailenize refah içinde bir yaşam sağlamışsınız. Bunları kaybetmek ister misiniz? Kim ister! Peki inançlarınıza hükmedecek bir engel desem? Kaybetmeyi göze alamayan da olur, inançları uğruna vazgeçen de... Thomas More son yıllarını bu sıkıntılarla geçirmiş. Bir yandan inançları, diğer yandan ailesi... Ailesi için inançlarından vazgeçse belki de onu yine sevip sayarlardı. Ama o bunu yapmadı vicdanı, inancı ağır bastı ve kendisinden istenilenleri yapmadı.
"Her dürüst yurttaşın, her şeyden önce kendi vicdanına, kendi ruhuna saygı göstermesi gerekir."
Thomas More bugün bile çoğu toplumda saygıyla anılıyorsa bu, onun kararlılığı sayesindedir. Bu kararlılığı ölümüne hükmedilmesine neden olacaktı ancak yine de geri adım atmamış. Ölümü üzerine farklı yorumlar yapılabilir: Dini inancı mı ağır bastı, vicdanının sesini mi dinledi ? Veya başka bir neden... Nedeni ne olursa olsun bir amaç için yaşamış hep..
