günler çoğalmaya, birikmeye devam ediyor. yerini yadırgayan hiçbir şey yok. insan bile. kuşkusuz gerçeklerimiz bile asırlardır olduğu haliyle duruyor. ne kadar arzulasak da içimizde olup bitenler bildiğini okumayı sürdürüyor. uyanmışız, uyuyoruz, hareket etmişiz ne fark eder? katıksız bir çizgi bu. şekli bile bir şeye benzemiyor. üzerimizde ağırlık yaratan her şey bütün duygularıyla birikmeye devam ediyor. akşam olmuş, gece olmuş ne fark eder?
Bir sabah uyanmışız; bütün hesaplar görülmüş, yanlış defterler kapatılmış, yola inanmışlarla çıkılmış. Kalbimiz tok, sırtımız sağlam dünya her zamankinden yedi kat güzel..
Geçmişin bir mayıs sabahına
Uyanmışız seninle
Düşünsene;
Zincirlerimiz hiç olmamış,
Ve de kimsemiz kalmamış geride...
Ben sigaraya daha başlamamış olayım mesela
Sen, son resmindeki gibi bak bana
Kokun bana geçmiş olsun
Sonra;
Ben gözünden akmış rimele güleyim
Sen yüzüme bulaşmış rujuna... /Ş. Korkmaz
Oysa herkesmiş hiç kimse gibi dediğimiz herkes.
Herkes bizi biraz yanıltmış.
Üzerlerine kurduğumuz düşler üzerimize düşünce uyanmışız düşlerden.
Her gelen yük katmış yüklerimize.
Yakıştırdığımız yüklemler , sıfatlar lüzumsuzmuş tamamen .
Hiç kimse kimsenin kimsesi olamazmış.
Yalnızmış insan ana rahminden kabre kadar.
Ağlarsa analar bile ağlamaz
Sanki tam vaktinde uyanmışız
Uzun bir yolculuk öncesi
Bu kitap bu kadeh bu portakal dilimi
Bizimle gidecekmiş gibi
Ben böyle sığındım sana böyle kuş gibi
Sen öyle bir gökyüzü öyle düş gibi
Hep bu yüzden içimizde kanat sesleri
Hüsnü Arkan
Ahmed Arif
"Tut ki bir 'düş'e uyanmışız...
Ben Leyla kokmuşum satırlarda,
sen saksılara ekmişsin elvan elvan beni..."
