Herifçioğlu Sen Mişel’de koyvermiş sakalı
Neylesin bizim köyü, nitsin Mahmut Makal’ı
Esmeri, sarışını, kumralı, kuzguni karası
Cebinde dört dilberin telefon numarası
Bir elinde telefon bir elinde kesesi
Uyyyy... Yesun oni nenesi
Yesun oni nenesi.
Yoktur
Böyle bir suret
Sevdiğim
Yoktur böyle
Baldan tatlılık
Bulutlardan
Daha beyaz bir alın
Sanki gel dercesine
Uyyyy, şahane...
uuuuy dağların öteyüzü bakışların arkası
ayrılığın yanıbaşı sevdanın yangerisi
uuuuy gecemin sabahı da ikindimin öğlesi
ha sen bunu bastın basma, basa ko
ha sen bunu yazdın yazma, yaza ko
ha sen bunu çizdin çizik, çize ko
ya nedendir öttun beni kuş gibi
a.tın beni leylâk leylâk/gördün beni düş gibi
uuuuy yakının ötesi de ötelerin berisi
neden kıydın bende bana/kör ateşte kül gibi.
Söyle bana su kardeş, şimdi bu hangi atın toynağı
öksüz bir zamanın çağıltısını döven, gecenin derini
düşlerin ipeğiyle dokunurken kerpiçlerin nefesi
yalnız bir çamın gövdesinden süzülüşü reçinenin
gölgesini bin yıl sonra bir çocuğun yüzüne düşüren
kiraz ağacı söyle bana, sen de uyur musun geceleri
üstünü kim örter, ne süsler rüyalarını, bir özlediğin
Söyle bana su kardeş, “Sevdaluk eyi şey” mi?
