Üzeyir Yazıcı
@uzeyiryzc
ʏᴀꜱᴀɴᴀᴄᴀᴋ ɢᴜɴʟᴇʀ...
ᴏᴋᴜɴᴀᴄᴀᴋ ᴋɪᴛᴀᴘʟᴀʀ...
'
öɴce ѕιz αтeş edιɴ мöѕyö вυrjυvαzι.
Bilgisayar İşletmeni
Elektrik Elektronik Mühendisliği
Erzurum
761 kütüphaneci puanı
1689 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Öldükten Sonra
Diyecekler ki arkamdan
Ben öldükten sonra
O, yalnız şiir yazardı
Ve yağmurlu gecelerde
Elleri cebinde gezerdi
Yazık diyecek
Hatıra defterimi okuyan
Ne talihsiz adammış
İmanı gevremiş parasızlıktan
Muzaffer Tayyip Uslu
“Bir insanın en ağır yükü, gerçekleştiremediği potansiyelidir.”
Charles M. Schulz
Hər kəs sənə ulduz deyə,
Özüm sənə ay demişəm.
Muhammed Hüseyin Şehriyar
Okur Takip Önerileri
“tal'at tabutu önünde”
alnındaki ter, bir vatanın döktüğü terken,
nabzındaki kan belki de bir nesle yeterken,
en sonra, şu torba kemik sen misin? anlat!
biz dipdiri verdik seni bir devlete tal'at!
takriben adamlık sana yetmezdi, tamamdın,
sen kitle adam, millet adam, bayrak adamdın.
en sevdiğin insan senin, çıplak olandı;
şanlar, senin ölçünle palavraydı, yalandı.
insanların insanlara verdikleri şanlar,
göğsünde kalır, kalbine girmezdi nişanlar.
asla derileşmezdi vezir esvabı sende
sen zorla büyüktün, ne kadar istemesen de…
en sonra eğildinse de kurşunla eğildin,
altınlar akarken de züğürt ölmeyi bildin.
neymiş sana heykel? ne demekmiş sana türbe?
arkanda kalan tertemiz ismin yetişir be!
sevinç düzeyi ve başarı durumu
Olimpiyatlarda bronz madalya kazananlar, gümüş kazananlardan daha çok seviniyormuş. Olimpiyat Madalyalıların Akla Aykırı Düşüncesi ve Hoşnutluğu başlıklı, 1995'te yapılan bir araştırmanın sonucu bu. Niye böyle? Gümüş madalyanın, bronzdan daha üstün olduğu açık değil mi? Üçüncüler, ikincilerden nasıl ve niçin daha çok seviniyor? Çünkü bronz kazanan, galibiyet kürsüsüne yaklaşamayan çok sayıda sporcuyu geride bıraktığını görürken gümüş kazanan, altın madalyayı yalnızca bir adım farkla kaçırdığına hayıflanıyor.
"Türkiye Cumhuriyetinin, özellikle bugünkü gençliğine ve yetişmekte olan çocuklarına hitap ediyorum: Batı senden, Türk'ten çok geriydi. Manada, fikirde, tarihte bu böyleydi. Eğer bugün batı teknikte bir üstünlük gösteriyorsa, ey Türk Çocuğu, o kabahat da senin değil, senden öncekilerin affedilmez ihmalinin bir sonucudur. Şunu da söyleyeyim ki, çok zekisin! .. Bu belli. Fakat zekânı unut! .. Daima çalışkan ol..."
Mustafa Kemal Atatürk
Alışkanlıkların zincirleri; önce duyulmayacak kadar hafif, sonra kırılamayacak kadar güçlü olur.
Eti geçti, duydun mu?
Bıçak kemikte.
Duymadınsa duy artık
behey Allah’ın kulu,
bıçak kemikte.
Duy da silkin n’olursun
Rositzke ismini duydunuz mu, bilmiyorum. 1988'de yazdığı kitabında şöyle der: "Yaşadığımız dünya, ahlakı olmayan bir dünya. Bu dünya, çok güç ve az güç, fazla mal ve az mal, fazla güvenlik ve az güvenlik dünyasıdır, savaşın Nirvana ahlaksızlık olduğu bir dünya... Emperyalist milletler, kaçınılmaz olarak şu deyişle kendilerini ele verirler: "Kötü olmak ölmekten daha iyidir." Bu dünyada emperyalizmin dış politikası, pragmatik olmuştur ve böyle devam edecektir."
Zamanı gerektiği gibi kullanamadığımız için yaşam bizi yoruyor. Öyle ki zamanında dile getirilemeyen her söz, yapılamayan her davranış ve vakti geldiğinde hareket etmeyen her tren yoruyor bizi. Acaba her söz zamanında dile getirilse her şey zamanında yapılsa trenler zamanında yol alsa yine de yorar mıydı yaşam bizi? Zaman geçtikçe mi anlıyoruz bunu yoksa anlamaya başladıkça mi yoruluyoruz? Yoruldukça coşkumuzu kaybedip durağanlaşıyor muyuz?
Yalnızca ölülerle tembeller yanlış yapmaz. Çünkü onlar hiçbir şey yapmaz. Tembeller de ölüler gibi, yaşam yürüyüşünün dışındadırlar. Yaşadığımızı düşünüyorsak yanlış yapmaktan korkmanın yararı yok. Hiçbir insan yanlışlıkların etki alanı dışında değildir ama iyi şeyler yaparken en az hata yapmak isteyenler, hataların en iyi öğretmenler olduğunu asla unutmazlar.
Neyi yapmadan duramıyorsan onu yap.
İsterse hiç önemi olmasın, nefes al, seyret, düşün!
Johann Wolfgang Von Goethe
Bir sürü kör, bir tek görene eşit olmayacağı gibi, bir yığın aptal da bir tek akıllıya eşit olamaz.
Giordano Bruno
Montesquieu'ye göre hükümet, bir yurttaşın diğerini korkutmayacağı bir ortam hazırlamadıkça huzuru sağlayamaz. Oysa korkuların en büyüğü, bir yurttaşın hükümetten çekinmesidir. Bu korkuyu gidermek ancak devlet içinde yasama gücüyle yürütme gücünü birbirinden ayırmakla olanaklıdır. Yasama gücünü elinde tutan güce, bir de yargılama yetkisi verilirse, dilediği gibi yasalar çıkarmasına, yurttaşların canıyla, özgürlüğüyle oynamasına engel olacak bir gücü ortadan kaldırmış oluruz. Yargılama gücüne bir de yürütme gücü eklenirse bu durumda yargıcı, kendi ellerimizle zorbalığa sürükleriz.