Uzuuuuuun bir cümle...virgül ve "ve" rapsodisi...senfonisi...
Biliyorsun, tanıyorsun onu,
hep bu saatte gelen işte, lütfen yalvartma, bırak tükürsün
ruhunu, biliyorsun işte, altıncı katın parmaklığından kız
gözleriyle aşağı sarkıyor, sırtını dikleştirip göbeğini ileri
itiyor ve gelmeyen adamı bekliyor, çatı katında nihayet
seher ışığı beliriyor, belki gökyüzü de büyüktür, mavidir
ama belki
