Mutlu olduğumuz anılarımızı gömdüğümüzde kendi benliğimizdeki iyiyi elimizin tersiyle iteriz. Güverteden birçok şey atılabilir ama bazı anlar asla atılmamalıdır.
Duyguları hep orta seviyede yaşayanlar hiçbir zaman hayatın özünü kavrayamazlar.
Birilerinin Geçmişi Başkalarının Geleceğidir
Birilerinin geçmişi başkalarının geleceğidir.
Bir yere kök salmanın özlemiyle vabeste, köklerini kendi elleriyle sökecekmiş gibi Fernweh. Bir saksıya ekilip huzurla büyümeyi dilerdi muhtemel.
Sayfa 18 - Vabeste: Bağlı, bağımlı. Fernweh(Alm.): Uzaklara gitme isteği.
Savaşın olduğu yerde önemli olan vicdandı. Kalplere vabeste vicdan. Vicdan hükmünü yitirince insanın hangi dinden, hangi ırktan, hangi düşünceden olduğunun da kıymeti kalmıyordu.
Sayfa 187Kitabı okudu
Bütün hayatım geçmişle gelecek arasında bir savaşmış gibi hissediyorum.
Karanlık hepimizi küçük bir çocuğa çevirir. En cesurları bile karanlık söz konusu olduğunda annelerinin ellerini ararlar.
Gerçekten de Küçük Prens’in tilkiye dediği gibi mutluluğun kendisi, onu beklemek değil miydi zaten?
Kalemim sağda, kalbim solda ve sen her yerdesin.
Hiçbir zaman şunu unutma: Tüm duyguların zıtları vardır. Şikayet etmen aslında memnun olabildiğinin de kanıtıdır.
Düşünceler aslında ne iyidir ne kötüdür. Araştırmacılara göre her gün aklımızdan altı yüz kadar düşünce geçiyor. Olumlu ya da olumsuz, yüzeysel ya da derin. Onları yargılamanın anlamı yok çünkü geçip giden bulutlar gibiler. Bu yüzden aklına hoşuna gitmeyen bir fikir geldiğinde, üstüne ‘düşünce’ etiketini yapıştır ve bırak gitsin.
Hepimiz bir gün bizi üzen yerlere gitmek zorunda kalırız. Üzüntüden çok şey öğrenilir.
Yeni bilgiyi alabilmesi için hafızanın bazı anılardan kurtulması gerektiğini söylerler.
Önemsiz şeyler için çok fazla kelime, araç ve zaman harcarız.