"Bilir misin, bence vatan, iman ile beraberdir. Vatanını sevmeyen Allah'ını da sevmez."
Sayfa 45Kitabı okudu
"Osmanlıları benim gibi görmüş. Evet, Osmanlılar söz arasında vatanı umursamaz gibi görünürler; o kadar aldırış etmez gibi görünürler ki konuştuğun adamı heykel zannedersin. Hele karşılarında bir düşman göster; hele vatanın kutsal topraklarını bir yabancının murdar ayağı ile çiğneyeceğini anlasınlar... İşte o zaman halka başka bir hâl geliyor, işte o zaman en güçsüz köylü ile benim aramda hiçbir fark kalmıyor, işte o zaman o abah kebeli Türkler, o tatlı sözlü yumuşak yüzlü köylüler, o çifte koşulan öküzden fark etmek istemediğimiz biçareler aradan bütün bütün kayboluyor da yerlerine Osmanlılığın kahramanlığın ruhu meydana çıkıyor. En güçsüzü dişi ile kılıca, eli ile kurşuna saldırıyor. Kimse sınırboyunun en önemsiz bir taşını korumakta, yavrusunu koruyan dişi arslandan, anasını sakınan erkek insandan geri kalmıyor."
Sayfa 42Kitabı okudu
"O zamanlar gönlü adeta taş kesilmişti. Belki üzerine hızlı çarpılsa ateş çıkardı; fakat kendi bundan etkilenemeyecek hâldeydi."
Sayfa 37Kitabı okudu
"Ah, kaç bin kere kuyruklu yıldız kadar bir yıldırım olup da bu çocuk oyuncağını, bu alçak toprağı, bu zulüm dünyasını, bir insana mezar olmaktan başka bir şeye yaramayan musibet âlemini bir vuruşta yüz bin parça etmek hülyalarıyla çıldıracak derecelere geldim... Kaç bin kere..."
Sayfa 37Kitabı okudu
"Dünya, ya hele dünya!.. Bir kere onun gözüyle bak. Sanki felek bir çocuk, dünya onun elinde bir top... Felek oynar, dünya yuvarlanır. Çocuk oynar, top aşınır... Şimdi kırmızı görünen şey, gözünüzü yumup açıncaya kadar sarı olur. Şimdi doğru görünen şey, gözünüzü yumup açıncaya kadar eğrilir."
Sayfa 37Kitabı okudu
"Her gün bin kere kendini öldürmeye kalkışırdı, Sonra, bu dünyaya kendi iradesiyle gelmediğini düşündü; öteki dünyaya kendi isteğiyle gitmekte hak göremezdi. Allah'ın hikmetine, insanın bahtına, dünyanın haline dair ne okumuş, ne duymuşsa hepsi her dakika gözünün önün de dolaşırdı. İtikadında Allah'ı, yarattıklarını kendi adaletini idrakinden yaratmış en kahredici kudret bulmuştu. Allah'ını severdi, ona kulluk ederdi; fakat o kadar gözü korkmuştu ki merhamet yakarmaya cesaret edemezdi. Fakat insan?.. İnsan gözünde o derece alçaktı ki, kendinin de insan olduğunu düşündükçe, kendi kendini aldatmaya çalışır; karnını doyurmak için dağ başlarında dört ayakla yürür, ağzıyla otlardı."
Sayfa 36Kitabı okudu
"Askerlik gayretini, insanlık namusunu bilenlerin hepsi çocuğu alkışlarlar."
Sayfa 34Kitabı okudu
"Öyle kardeş ki, belki anamız babamız bir olsa fikrimiz, huyumuz o kadar bir olmazdı."
Sayfa 34Kitabı okudu
"Dünyaya yapayalnız geldim, geldiğim gibi yapayalnız kaldım."
Sayfa 33Kitabı okudu
"Ne kadar senedir ki, insanın gözü nasıl yaşarır unutmuştum."
Sayfa 33Kitabı okudu
"Vatan bir Allah tekkesi değil midir? Tekkeye gelen kurbanın semizliğine, zayıflığına bakılır mı? Lütfen çocuklarınıza da devlet yolunda ölmeye izin verin. Bu kadar gençler veremden, vebadan ölüyor... Bir ikisi de kurşundan, gülleden ölürse ne olur?"
Sayfa 30Kitabı okudu
"Âmâlimiz, efkârımız ikbål-i vatandır;
Serhaddimize kal'a bizim hâk-î bedendir.
Osmanlılarız, ziynetimiz kanlı kefendir.
Kavgada şehadetle bütün kam alırız biz;
Osmanlılarız, can veririz, nâm alırız biz!..
Kan ile kılıçtır görünen bayrağımızda,
Can korkusu gezmez ovamızda, dağımızda;
Her kuşede bir şîr yatar toprağımızda.
Kavgada şehadetle bütun kâm alırız biz;
Osmanlılarız, can veririz, nâm alırız biz!..
Osmanlı adı her duyana lerze-resândır;
Ecdadımızın heyeti mârûf-ı cihandır.
Fıtrat değişir sanma; bu kan yine o kandır.
Kavgada şehadetle bütün kâm alırız biz;
Osmanlılarız, can veririz, nâm alırız biz!..
Top patlasın ateşleri etrafa saçılsın;
Cennet kapısı can veren ihvâna açılsın.
Dünyada ne bulduk ki ölümden de kaçılsın?
Kavgada şehadetle butün kâm alırız biz;
Osmanlılarız, can veririz, nâm alırız biz!.."
Sayfa 26Kitabı okudu
"Gül yüzün tebessüm etmeyince baygın gözlerinden daha hüzünlü duruyor."
Sayfa 12Kitabı okudu