ben yitik bir türküydüm,
fırtınalarda yoksul köy evlerine konuk.
Dünya kirletilmişse,
üstünüze sıçramış
bir şey vardır mutlaka.
yalnız çığlığım var elimde yokoluşu kanıtlamak için...
anlaşılmaz
yeryüzündeki yaşımız. kimden düştük?
kimin izi… bir unutuşun başlangıcı mı?
yoksa bir anımsayışın kemendi mi?
gövdeyiz. yarılınca görülür içimiz.
görmediniz mi? ustaca hazırlanmış bir yitiriliş.
özünde dilsizlik olan şu yağmur neden susar?”
toprağa düşen damla!
sakın taşma
ve ömrümüzü sorma:
“zaten yalanımız kadar ömrümüz”
Dünya kirletilmişse,
Üstünüze sıçramış
Bir şey vardır mutlaka.
Benimki aşktan bir leke,
Kazındıkça kendini temize çeken
Gizlice. Sürtündükçe kıvılcımlar saçan
Çakaralmaz renk cümbüşü işte.
Ya sizinki?