Elem Nur Dağıstan
@vuslatakosanatlar
hiç.
3 okur puanı
Mayıs 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
“Yüce Tanrım, değer verdiğimiz herşeyle vedalaşmak zorunda mı kalmalıyız?”
“Ben ne kadar da mutsuzum! Neden kendimi böyle kandırıyorum ki? Bu vahşi, sonsuz ve amaçsız tutkunun sonunda ne olacak ki?”
“Arada sırada atın masalı benim aklıma tekrar geliyor. Özgürlüğünden yorgun düşerek kendisinin eğerlenmesine izin veriyor ve çayırlarda ölene kadar birileri ona biniyor.”
Okur Takip Önerileri
“Artık düşünemiyorum. Artık doğanın güzelliklerine karşı hiçbir hissim yok ve kitaplar da bana anlamsız geliyorlar. Kendimizden vazgeçtiğimiz zaman tamamen kayboluruz.
“Sanki gözlerimin önüne bir perde çekilmiş ve ebedi hayatın umutlarıı yerine, açık mezarın bulunduğu bir uçurum beni kendine çekiyor gibi… Zaman bir fırtınanın hızıyla her şeyi taşıdığı ve hepimizi yok ettiğinde var olan bir şeylerden bahsetmemize imkan kalır mı? Fırtına boyunca hızlanan geçici varlığımız ya dalgalar tarafından yok olacak ya da taşlara çarpıp parçalanacak mı? Üzerinde durabileceğimiz bir an bile yok… İçinde yok edici olmama engel olabilecek herhangi bir an yok. En masum yürüyüş bile binlerce böceğin hayatını söndürüyor. Bir adım çalışkan karıncasının yuvasını yok ediyor ve küçük bir dünyayı karmaşaya boğuyor.”
“Bu dünyada nadiren iki insan birbirini anlıyor!”
“Onun varlığının merkezinde olan kişi onu dışlamıştı! Önündeki geniş dünyada artık hiçbir şey göremiyordu. Tanıdığı birçok bireyden onun kalbinin ihtiyaçlarını karşılayacak kimsesi yoktu. Dünya tarafından bir kenara atılmıştı! Ruhuna işkence eden ıstıraptan dolayı körleşmişti. Kendini derinlere atarak ıstırabını ölümün geniş kollarında buldu.”
“Mutluluğun karanlık ve hüzünlü bekentisi içinde kaybolmuştu.”
“İnsan doğası,” diye devam ettim, “ kendi sınırlarına sahiptir. Bir dereceye kadar hüzün, sevinç ve acıyı kaldırabilir ama bu sınır aşıldığı takdirde yıkıma uğrar.”
“Diyorsunuz ki, kendisini yaşam denilen yükten kurtarmayı fikir olarak edinmiş biri zayıftır. Bu yük dayanılmayacak kadar ağır olsa bile…”
“Wilhelm, bazı anlarda bütün bu olanları geride bırakıp gitmek istiyorum ama nereye gideceğimi bilmiyorum. Keşke buralardan uçarak uzaklaşabilseydim.”
“Ondan uzak duracağıma dair samimiyetimle yemin ediyor ama onu tekrar görmek için karşı konulmaz bir sebep bularak yeminimi bozuyorum.”
“Dünya bir saçmalıktan bir diğerine dönüyor,sadece diğer insanların görüşlerine göre yaşayan ve kendi görüşlerine ihtiyaç duymayarak altının, onurun ya da başka bir hayaletin peşinden koşan insan aptaldan başka bir şey değildir.”
“Wilhelm, aşk olmasaydı dünya nasıl bir yer olurdu?”