“Sanki gözlerimin önüne bir perde çekilmiş ve ebedi hayatın umutlarıı yerine, açık mezarın bulunduğu bir uçurum beni kendine çekiyor gibi… Zaman bir fırtınanın hızıyla her şeyi taşıdığı ve hepimizi yok ettiğinde var olan bir şeylerden bahsetmemize imkan kalır mı? Fırtına boyunca hızlanan geçici varlığımız ya dalgalar tarafından yok olacak ya da taşlara çarpıp parçalanacak mı? Üzerinde durabileceğimiz bir an bile yok… İçinde yok edici olmama engel olabilecek herhangi bir an yok. En masum yürüyüş bile binlerce böceğin hayatını söndürüyor. Bir adım çalışkan karıncasının yuvasını yok ediyor ve küçük bir dünyayı karmaşaya boğuyor.”
·
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.