Her akşam üzeri bin çocuk ölür
Her akşam üzeri Asur'da
Tanrı insanlarına üzülür
Gökyüzünde yalnızdı dünya
Tanrı insanlarına üzülür
Gökyüzünde yalnızdı dünya
Kimim ben? Kendimi tanımakta güçlük çekiyorum. Yaşadığım kimlik bölünmesi, gitgide bir iç yargılamaya dönüşüyor.
"..beni bu dünyadan uzak bir yerlere götür! Çok çok uzaklara, öyle ki geriye baktığımızda hiçbir yer gözükmesin."
Okur Takip Önerileri
... mutluluktan neredeyse kahkaha atacaktı. Ama bu hayatta hiçbir şey uzun sürmez; ikinci kez duyduğu mutluluk da ilkine oranla pek cansızdı. Üçüncü kez duyacağı mutluluk biraz daha zayıflayacaktı, en sonunda da yok olup gidecekti. O da eski ruh haline dönecekti, tıpkı taşların suda sektirilmesiyle oluşan halkaların bir süre sonra kaybolması gibi...
Hayır, benim kalbim o kadar bozuk değil. Ama zayıf! Yeteri kadar zayıf! Bu da bir bozukluk değil mi?
