Kaprislerimle değil, benim için de yazarken tanınır hale gelen isteklerimle yazıyorum. Nelerin istenebilir olduğunu tartıyorum.
Gördüm ki şair oluşumu insan oluşuma ne kadar çok yakın kılabilirsem kendiliğinden dışa vurduklarımla, bilinçli bir çabayla seçtiklerim arasında yakınlık doğuyor.
Zamanla şiiri, dünya hakkında sahip olduğum tasavvurların yedeğinde ve beklentilerimin doğrultusunda yazamayacağımı anladım.
Genç yaşımda, şiirin, önemli ve değerli şeyleri dile getirdiği için değil, önemli ve değerli şeylerin varlığını bize hissettirdiği için hayatımızda yer tuttuğunu kavramıştım.
Toplum kuramlarını boyun eğilmemesi gereken ifsad edici unsurlar olarak görüyor, kendimi bu yüzeysel takıntılarla bağımlı olmayacağım bir alanda çalışmaya yöneltmek istiyordum.
Soyluluk gerçek bir değer idiyse benim eserim olmalıydı. Bu durumda şiirden başka bir uğraşım olamazdı.