Hatırla derginin Ocak sayısında iç sayfalardan birindeydi mart sayısının kapağı. Çok sevmiş ve çok etkilenmiştim. Kızımın duvarına poster yaptık hatta o sayfayı. Marilyn Monroe’nun o her zamanki özgüvenli bakışı ve ağzında şişirdiği kocaman pembe bir sakız balonu vardı görselde ama asıl önemli olan büyük harflerle kulağımıza fısıldadığı şeydi.
"Yaşam, diyor doktor webb her zaman o kadar da berbat olmak zorunda değil..."
“İnsanoğlu ne kadar kötülük yaparsa yapsın, her zaman ikinci bir şansı olacak”
Hatıralar anlatıla bilir fakat paylaşılamazdı.
Bir kardeş kaybetmek ise insanın gelecekte de devam etmesi gereken ömürlük bir bağı paylaştığı o tek kişiyi kaybetmektir.
Zihnin unutmak istediğin şeyleri unutmana izin vermemek gibi bir özelliği var.
Hayatın insanlara ikinci bir şans verdiğini düşünmekten kimseye zarar gelmez.
Herkes bizden sorun yokmuş gibi, her şey yoluna girecekmiş gibi davranmamızı bekliyor. Ama girmeyecek. Artık hiç bir şey yolunda falan değil.
Cennetin altın sokaklar ve ya uzun,beyaz binaların bulunduğu devasa bir şehir değil de, komik bir şey anlattığınızda ve ya yeni bir kitap fikri paylaştığınızda dikkatini size verecek,sizi gülümsetecek bir kaç insanla folu basit bir oda olduğunu hayal edersiniz.
Gözlerinde o umut dolu”dünya muhteşem bir yer,haydi dışarı çıkıp tadını çıkaralım” parıltısını kesinlikle taşımazdı.
Hayat genelde çok boktan. Her şey saçma. Lise iğrenç. Okula gidiyorsun elli yıl boyunca çalışıyorsun, sonra da ölüyorsun.
Güzel kızlar her zaman kendilerine,başkalarına olduğu gibi tek kelimeyle boktan davranan oğlanları isterler. Bu tarihteki en kafa karıştırıcı olgulardan biri olabilir.
Bir şeylerin dayanılmaz derecede iyi gitme ihtimalini görmezden gelebilecek kadar kötümser kalmayı başaramıyorum.
Sayfa 13 - PegasusKitabı okudu
Ve bütün yoldan çıkmışların ruhlarını ve Gözcüler’in çocuklarını yok et çünkü onlar insanoğluna kötülük ettiler.