"Ve dünyada küçücük bir yere konduk biz,
Sevgi ışınlarına dayanmayı öğrenelim diye,
Ve bu kara vucutlar ve bu güneş yanığı yüz,
Bir bulut ve gölgeli bir ormandır sadece."
"Aşk düşünmez hiç kendisini
Göstermez kendisine hiç özen
Başkalarıyladır bütün zoru
Cennetler yapar cehennemlerden"
Böyle söylüyordu çamur parçası
Fırlamıştı bir hayvanın ayağından
Derken bir şarkı duyuldu
Irmaktaki bir çakıl taşından:
"Aşk düşünmez hiç başkasını
Hep kendisine kafa yorar
İstemez kimsenin mutluluğunu
Cennetlerden cehennem yapar"
Bazılarına sevinç gözyaşları döktüren ağaç, diğerlerinin gözünde sadece yolda duran yeşil bir şeydir. Bazıları doğayı tamamen gülünç ve çirkin bulur ve bazıları nadiren doğayı görür. Ama yaratıcı insanın gözünde doğa, yaratıcılığın kendisidir.