"Şefkat artık burada bitmeliydi, toprak onu almalı ve saklamalıydı. Ne güzel bir istirahattı bu! Duyacağı tek şey ot saplarını ezen kuşların hafif ayakları olacaktı. Başının üstünde kimse yürümeyecek, rahatsız edilmeden yıllarca evinde kalacaktı. Bu günlük güneşlik bir ölüm, kırların dinginliğinde sonsuz bir uykuydu."
Kırlara gitmeyi hak etmiştim, sana kırları özlemediğimi söyleyemem.
Anlamlar bazen kayabilir, karışabilir, kaybolabilir; insanı şaşırtabilir.
Okur Takip Önerileri
Onun zamana ihtiyacı vardı. Durgun, telaşsız, hatta sonsuz zamana. Zamanın durduğu mekana. Belki de yeni kazılmış bir mezara.
Aramızdaki tek farkın, kendisinin hiç bilmediği bir konuyu katılarak çözümlemeye duyduğu heves, benimse çok iyi bildiğim konuları uzaktan izlemekteki kararlılığım olduğunu anlatmaya çalıştım ona.
