Bir şey iste. İmkansız olsun. Peşinden koş. Yorul. Defalarca vazgeç. Defalarca dene. Susmanın çaresizliğini de yaşa bağırmanın da. Uykuların kaçsın. Düşündükçe saç diplerin bile uyuşsun. Her ne ise bu istediğin, aşk da olur iş de. Bağrına taş bas gerekirse. Yeter ki gece yatağına yattığında “ben elimden geleni yaptım” de. Bazen kazanamamış olsan da, yapabileceklerinin ya da bir şeyi delice istemenin limitini görmek de zaferdir.
Birinin ilk günaydın dediği kişi olmak, gece yatarken son konuştuğu kişi olmak, seni günün tüm yoğunluğuna rağmen sesini duymak için 5 dakika da olsa aramak için vakit ayırması, seninle biraz daha vakit geçirmek için yürürken yolu uzatması.
Bunlar öyle güzel şeyler ki…