Tam şuramdan bağırdı gece: "Sen!"
O benim diyeceğim ama yine yok-kimse
Benle başlayıp biten bu kısır döngüde
Bastıkça döşüme bu yalan-keder
Ölüyor içimde bir can nefes nefese
Her dönüş çabam biraz daha ezdi ruhumu
Öyle dağıldım ki tozlar içinde toz oldum
Bir damla ışığa yer kalmadı içimde
Bu yokluk kapanından bir çıkabilsem
Diye diye sayıklayıp inleyerek boğuldum