Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
İlk sevgiye benzeyen ilk acı, ilk ayrılık!
Yüreğimin yaktığı
Bu gün günlerden hüzün. Bu gün gencecik bir akıllı kadının, kendini içine saklamış bir şairin, Cemal Süreya’nın “Zelda”sı, Ece Ayhan’ın “dünyaya yaralı bir insanı” Nilgün Marmara’nın doğum günü.13 şubat
Ece Ayhan, 1987’de onun için : “Acaba büyük kanatları yüzünden uçamayan o (ya da “bir”) albatros mu? Denizler kuşu. Gözleri denizin derin
Gece
Zihnin dar ve soğuk sokaklarında üşüyerek dolaşan düşünceler. Avare ve biçare hayaller gönülün kapısında, ne içeri gire biliyor ne de kapıdan vazgeçipte çekip gide biliyor. Bir zamanların bir sözü vardı hatırımda " dünyanın en büyük uçurum insanın gözleriymiş, düşenin parçası bile bulunmazmış." Garip cümle bu mu dünyanın en büyük