Rahatlıyorsun. Şimdi atlayınca hiçbir dert tasa kalmıyor. Borçlarmış, okulmuş, memlekettekilermiş, pişmanlıklarmış, başyapıtlarmış, utançlarmış, Marksizm’miş, sonracığıma dostlarmış, ağaçlar çiçeklermiş, hiçbiri artık umurunda olmuyor. Bunu fark ettiğim anda ben o kayanın tepesinde bastım kahkahayı. Rahatlıyorsun işte.