Ruhum Gel
Bizim içimiz sonsuz alemlerle doludur.
Bunu en iyi kim anlar aşık olan anlar.
Bir kişi aşık olduğu vakit bu vücudun aslında çok küçük bir şey olduğunu ve içindeki devasa alemleri zoraki taşıdığını ancak taşıyabildiğini anlar.
Asıl büyük alem insanın gönlüdür.
O Allah'a dosttur. Allah'a dost olduğu için kuluna dosttur.
Allah'a
Herkesin bir zamanlar aşina olduğu..
Fakat ben artık su zaten akıyor gireyim diyecek kadar cesaretli değilim, su akıyor da hangi yönde demekten de hayatımı yaşayamayan bir ahmak oldum gitgide,yani şimdi buralarda çiçekler açıyor ama suyu kim nereden veriyor bilmiyorum ya da bunlar sulanacak türden çiçekler mi bilemiyorum sanırım ben bir ağaç oldum ama köklerim daha oluşurken çürüyor bu yüzden de önümü 'çiçeklerimi' göremiyorum.
"Ama ben bu kadar acıyı sen de başkalarına benzeyesin diye çekmedim. Sana kırgın değilim, yalnız attığın her yanlış adım dünyamın bir sütununu deviriyor. Dünyamın, yani senin dünyanın. Hafızanda çatık kaşlı bir hatıra olarak yaşamak istemezdim. Sana dayanabilsem harabeler içinde yeni bir kale kurabilirdim kendimize. Olmadı. Olmuyor. Bu kitapların da, fedakarlıkların da kimseye faydası yok. Sen de koş, sen de düş, sen de yaralan. Kalbimin duracağı bahtiyar güne kadar seninle beraber yaralanmaktan başka ne yapabilirim?"
İletişim Yayınları
Yüz yıldan beri, delilik (yazınsal delilik) “Ben bir başkasıdır” diye bilinir: delilik bir kişiliksizleştirme deneyimidir. Benim için, yani âşık özne için de tam tersi: beni deli eden bir özne olmaktır, özne olmaktan kurtulamamaktır. Ben bir başkası değilim: bunu dehşetle saptarım.
Sayfa 118
