Gerçekten donmaktan bıktım artık yanmak istiyorum
Tüm kışlıklarımı eve götürdüm hatta herkes goturdu ama havalar o kadar soğuk ki bildiğiniz kış ayına geri döndük kar yağan yerler var Tokat'ta.. tüm ülkede böyle soğuk mu burası mı böyle ya yeter of bıktım donmaktaaan
İnsan sevildiği gözden düşünce kocaman bir karanlığa, yapayalnızlık çukuruna düşüyormuş. Gözleri, içinde en güzel anları saklayan pırıl pırıl gözleri bir kez olsun ona bakmayınca, elleri, ruhunu ısıtan elleri elleriyle buluşamayınca, bir zamanlar onun için deli gibi atan kalbini sımsıkı sarılıp hissedemeyince en büyük kalabalıklarda dahi olsa
Poğaça, fuel-oil (yakıt) ile aynı kökten geliyor. Etimolojik olarak uzak görünse de ikisinin de kökeninde pişmek, yanmak var.
Tabii Türkiye’deki poğaçacılar etimolojinin hakkını veriyor, sabah yediğiniz poğaça akşama kadar yakıyor.
01.14
Yanmak var sana yaklaştıkça biliyorum.
Yok olmak var, kahrolmak var, kül olmak var..
Öyle bakma gözlerime bakma artık ölüyorum.
Yaşamanın ta kendisi oysa bu ölmek değil
Gözlerim gözlerinden başkasını unuttu
Sen yoksan o yokluktur, senden öncesi yoktu...
Ümit Yaşar Oğuzcan
Kendi sesimden dinlersem kendimi, anlatamadığımda şiire vurursam işi belki geçer dedim..
Ben Sidelya..
Nahif, kırılgan, hayalci..
Cennette açan o çiçek olabilir miyim bilmiyorum.
Saate bakmayı hiç sevmiyorum.
Zaman giderken ben gitmiyorum çünkü.
“Bu son” dediğimde kimse inanmasın, hiçbir şeyin sonunu getiremiyorum.
Filmlerin bitiş jeneriğine takılıp kalışımdır ispatı.
Çok deneyip olduramadığım şeyler var, olmadı diye vazgeçmiyorum.
Hiç susmuyorum, devamlı yazıyorum.
Sanırım bu yüzden çok susanların yoluna ölüyorum.
Bana kimseye benzememe ayrıcalığı veren kusurlarımı seviyorum.
Milattan önce doğsaydım kesin filozof olurdum diyorum.
Zamanın içindeyim ama büsbütün de dışında.
Bu paradoksa her defasında yeniliyorum.
Derin konular hakkında konuşamamak yalnızlığından muzdaribim.
Derin gözlere inanıyorum, derin sözlere, Kafdağı’nın ardındaki ihtimallere, kendimi anlatmak isteğim tekil kişiye.
Dünyada taştan yığınlarım yok, evimi bir ben biliyorum ve emanet rüyaların sahibini.
Yaşım hurdaya çıksa bile gönlümün taze bir çiçek olarak kalacağından eminim, bu yüzden ölümden sonrasına iman ettim.
Yanmak mı? Bilmem.
Uzak bir kahkahadır kulağımda cennet.
Yanmaktan duyamıyorum.
Esra Yıldırım
seni iki şey anlatır...
hiçbir şey yokken
gösterdiğin sabır,
her şeyin varken
sergilediğin tavır.
elini kır,
ayağını kır
Yanmak var, yanmak var. Odun yanınca kül olur, insan yanınca kul olur! 🔥