Yarım

"Yarım kalmış, gerçekleştirilememiş hayallerimin hüznünü yaşıyordum."

Başarısızlığın yarattığı öfke yüzünden hayallerimin düzeni bozuluyordu: Pusuda bekleyen kötü hayaller, eziyet eden görüntüler birden saldırıyordu üstüme. Yarım kalmış işkenceler, artık sıralarının geldiğini düşünerek ortaya çıkıyordu.

Dostoyevski Suç ve Ceza'yı "alt orta sınıftan gelme, korkunç bir yoksullukla boğuşan, havada uçuşan yarım yamalak fikirlerin etkisiyle cinayet işleyen genç öğrenciyi" anlatmak amacıyla yazdığını söyler. Hırslı ama inançsız, okumuş yazmışlar ezikliğin acısıyla baş başa kaldıklarında radikal görüşlerin etkisine girerse ne olur? Buydu başlangıç sorusu Dostoyevski'nin. Ama incinmişlik-inançsızlık ikilisinin insanı nasıl kan dökmeye ittiğini anlatan bir ibret öyküsü değildir Suç ve Ceza. Raskolnikov'a kendi yeraltı kişiliğinden çok şey katmış, kahramanının başkaldırısında bir doğruluk anı olduğunu düşünmüş olmalıdır Dostoyevski. Romanı 1864'teki ikinci gazetecilik girişiminin başarısızlıkla sonuçlandığı, borçları yüzünden hapsi boylamak üzere olduğu yıllarda yazdığını unutmayalım. Sanatın adaleti önce burada gösterir kendini: Yasayı sorgulayan kahramanına adil davranmak için kendini bir kopuş kahramanına dönüştürmek zorundadır Suç ve Ceza'nın yazarı: Neden ben suçlu oluyorum? Neden yasa koyucular, güçlüler, galipler değil de ben?

Gün başlamıştır artık
Karanlıkları silip kalkarım
Umutlar yarım sevgiler yarım