Kurduğumuz koca hayallerin içinde boğuluyoruz çoğu zaman.
Beklentiyi küçük tutmak artık mutluluğa kısa
yoldan ulaşmaktır benim için. Bu yaşıma kadar ne
zaman bir hayal kursam bir şeyi düşlesem,
karşıdan koca bir taş gibi durup eline alınınca
ufalanan kum taneleri gibi oldular hep.
Enine boyuna hayal ettiğim işlerin eninde boyunda ayrı hayal kırıklıkları topladım hep. Beklentiyi büyük değil küçük tutarak yaşamaya söz verdim kendim için. Bundan sonra artık kendime herhangi bir konuda 2 kere gaz veriyorsam 1 kere fren yapıyorum. "şşş bi dur bi etrafına bak" diyorum kendime.Adımlarımı hafif ve acele etmeden ufak ufak atıyorum.
Geleceğe dair nelerimin suya düşeceğini bilmediğimden bari anlık mutlulukları ufalayıp atmayalım derdindeyim.
Akşam eve gitmeyi, giderken sıcak ekmek almayı, fındıklı kahvemin yanına kitabımı iliştirmeyi. Yıldızları elimle yoklamayı, Annemi 2 kere öpmeyi. Sevdiğim şarkıyı 2 kere dinlemeyi... Daha fazlasını istemiyorum artık hayattan.
Beklentiyi küçük küçük açıp, gram gram mutlu olmak istiyorum. Diğer türlü bu hayatta bana sıra gelmiyor çünkü.
+
Üzerinden kaç yıl geçtiğini bilmediğim bir yazımı buldum:)
Bugünlerde çok canım sıkılıyor. Yaşamak yaşamak gibi gelmiyor bana. Tuzsuz yemek gibi her şey, ihtiyaç dahilinde ilerliyoruz. Yaşamak gerektiği için yaşıyoruz. Yaşamaya susamış bedenimizi yangınlarda hissediyoruz... Kaybolmuş yeşillikleri ateşler yakmış adeta, yalnızlık ateşinin közü gibiyiz. Ne etimizden mangal oluyor bizim, ne de ateşimizden yangın. Sadece düştüğümüz yeri yakıyoruz. Hangi yüreğe düşersek orada vâroluyoruz: acıyorlar bize, düştüğümüz yüreklerde hissediliyoruz. Ne de yalnız, garip bir insan, nasıl yaşıyor böyleleri diyorlar. Yalnız kalmamaksa bütün gayemiz evet biz yaşamıyoruz. Bilmiyorlar yüreğim: yaşamak; kalbinin kaç yıl attığı değil, kaç yıl boşa atmadığıdır... Bizim kalbimiz boşa atmıyor yüreğim. Bizim kalbimiz insaniyet ile atıyor ve bu gayede yaşamak için uğraşıyoruz. Her ne kadar mutluluğu yaşamasak da hüzünlere direniyoruz...
Üzerimize yıkmışlar bütün kederleri: sarsılmaz bileklerin kırılmış kemikleriyiz. Ne dışarıdan yıkılmışlığımız belli bizim, ne de içeriden ayakta kalışımız. Bütün silüetimiz yaşama dair belgeleri ilan ediyor hayata. Oysaki gizli belgelerdir ehemmiyetli olan. Yaşıyor gibi yaşamıyoruz...
(Not olarak 18 Aralık akşamı diye yazmışım. Tam tarihi bilmiyorum maalesef)
-sanirim yaşamaya bile üşeniyorsun.
-öyleyim sanirim.
-peki özellikle sevmediğin şey nedir?
-Herşey.bu aralıksız koşuşturma,sıradan tutkular, açgözlülükler,birbirinden üstün olma arzusu,dedikoduculuk,insanı baştan aşagi süzmeler,ilişkiler..
.Oblomolov.
YAŞAMAYA DAİR
1
Yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi mesela,
yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
yani bütün işin gücün yaşamak olacak.
Verilen, yaşamaya dair yeni bir bakış açısıydı.
Alınan ise sınırsız hayat yanılsaması ve bizi doğanın kanunundan ayrı tutan özel bir şey olduğu inancıydı.
Kreutzer Sonat
@fabbricantedilacrime
·16 Mayıs 15:59
“Kanser hakkında şunu öğrendim. Size ölümcül bir hastalığı gösterir ve sonra sizi dünyaya, yaşamınıza, onun artık hiç olmadığı kadar çok hissettiğin hazlarına ve tadına geri tükürür. Size hem bir şey verildiğini hem de sizden bir şey alındığını anlarsınız.”
Sayfa 161 - EllieKitabı okudu
Yaşamaya Dair
Yaşamak şakaya gelmez, büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın. Bir sincap gibi mesela.
Yani, yaşamın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden. Yani, bütün işin gücün yaşamak olacak..
Nazım Hikmet