aietzsche
@yasane
Öldüğümde karşıma çıkma!...Neyse, daha önemli işlerim var benim...Yok etmem gereken bir dünya ve bir zihin var.
14 okur puanı
Mayıs 2023 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Bir kitap okudu
533 syf.
·
Puan vermedi
·
40 günde okudu
Ve artık bilmesinin zamanı geldi! Gözlerini açmalı. Nefsine sahip çıkmasının zamanı geldi. Hayat reddedemeyeceği kadar güzel ve gerçek. Bu hayatta umut, sevgi,dostluk, insanlık var! Ölümse boş bir kağıt!
Sayfa 533Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Biz insanlar, sadece iyi bir performans gösterip öyle ölmek istiyoruz.Yoksa,başka yapacak bir şey yok!
Sayfa 473Kitabı okudu
İşte söylüyorum! Hayat, ölene kadar hissedilen zevklerden, çekilen acılar çıkarıldığı zaman geriye kalandır. Hayat=zevk-acı. Sonuç pozitifse yaşamışsındır hayatı.Negatifse ölmüşsündür doğduğun gün.
Sayfa 423Kitabı okudu
Her şeyi bildiğim için vasiyetimde tek bir cümle olacaktı:
"Beni yüzüstü gömün. Çünkü yeterince gördüm."
Sayfa 381Kitabı okudu
Ama artık çok geç bunları düşünmek için. Yola çıktığım yeri göremeyecek kadar uzaktayım. Evimin kokusunu unuttum. Gaspçı bir korsan gibi dolanarak şehirleri bağlayan yollarda, en iyi bildiğim şeyi yapıyorum: düşünüyorum...
Sayfa 112Kitabı okudu
Kurtulmaya gelmiyoruz dünyaya. Daha da saplanmak için buradayız. Dibine kadar. Onun için çürüyor bedenlerimiz ölünce. Mısırlılar uğraşmış efendileri kurtulsun diye. Ama nafile. Çaresi yok. Kurtuluşu beklemek yararsız.Gelmez çünkü. Kontenjan dolmuş. Biz daha çok kötülüğün sınırlarını zorluyoruz. Ne kadar iğrenç olabileceğimizi araştırıyoruz.
Sayfa 67Kitabı okudu
Ariadne'nin Yakınması
-Friedrich Nietzsche
Kim Isıtır, Kim Sever Beni Daha?
Sıcak Eller Uzatın Bana!
Yürek Mangalları Uzatın Bana!
Vurulup Düşürülmüş Çırpına Çırpına,
Can Çekişenler Gibi, Ayakları Ovuşturulan,
Sarsılmışım, Ah! Bilinmeyen Ateşlerle Yana Yana,
Sen Peşimdesin, Ey Düşünce!
Adlandırılamaz! Açıklanamaz! İğrenç!
Sen, Ey Bulutların Ardındaki Avcı!
Yerle Bir Olmuşum Senin
Şiir Antolojisi
GÜNÜN ŞİİRİ
Ben Hayatta En Çok Babamı Sevdim
Can Yücel
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdimBilmezdi ki oturduğumuz semti
Geldi mi de gidici-hep, hep acele işi! -
Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi
Atlastan bakardım nereye gitti
Öyle öyle ezberledim gurbetiSevinçten uçardım hasta oldum mu
40'ı geçerse ateş, çağrırlar İstanbul'a
Bir helalleşmek ister elbet, diğ'mi, oğluyla!
Tifoyken başardım bu aşk oyununu
Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumuEn son teftişine çıkana değin
Koştururken ardından o uçmaktaki devin
Daha başka tür aşklar, geniş sevdalar için
Açıldı nefesim, fikrim, canevim
Hayatta ben en çok babamı sevdim.