Sahi hakikati de unutur mu insan?
Şimdi fark ettim, unutuyoruz, unutuyoruz, unutuyoruz. Yasin suresini okudum, mealini daha önceden birçok kez okumuşumdur. Okuduğumu ve bildiğimi varsaydığım için okumayı düşünmedim. Fatiha suresinin manasını okuduktan ve özümsedikten sonra Yasin suresinin mealini de okuyayım dedim ve başladım. Öyle bir şey oldu ki, tekrar tekrar okuduğumda farklı manalarının olduğunu ve bende farklı bir bilinç uyandırdığını söyleyebilirim. Çok kez okumuştum ama bu ayet hiç bu kadar derinden etkilememişi beni. Diyor ki Yasin suresi 22. Ayet: "Bana ne olmuş ki, beni yaratana ibadet etmeyecekmişim! Hâlbuki hepiniz O'na döndürüleceksiniz. "
Evet.
Hatırladım... Kaçırdığım namazlar, yaptığım hatalar, eskiklerim.. birer birer gözümün önünden geçti.
Sahi ben kimdim ki bu gücün karşısında secde etmeyen, şükretmeyen, üretmeyen, sevmeyen...
Şuan duygularım çok taze, yani nasıl ifade ettim bilemiyorum. İnsan yaşadıkça daha iyi anlıyor bazı sözleri. Kur'an her zaman her dönem insana farklı bir bakış açısı kazandırır mi? Evet, kazandırır. Zordaysan yardım eder mi? Evet, eder. Sıkışmış, daralmış ve bunalmışsan sana nefes aldıracak bir pencere olur mu? Evet... olur. Umarım hiçbir zaman hakikati unutmadan yaşamaya devam ederim. Kendime hatırlatacağıma söz veriyorum. Hem ben niye varım ki :) bunun için sonsuz olanı istiyorum. Allah'ım beni sev, beni kendi huzuruna ömrüm boyunca kabul et...