Oopsss! Kadın kıyafeti mi :) Macera var gibi...
Vuslata nail olmak için bir kadın kılığına girmek gerektiği hayalinde canlanır. "Ah, sahiden, kadın kılığına gireyim. Nakış öğrenmek bahanesiyle bu nakış ustasına gideyim. Evini öğrendim ya, sonra ötesi kolay. Oh! Ne güzel aklıma geldi! Ne kolay şey! Oh oh, bıyığım, sakalım yok, boyuro kısaca. Aa... Saçım yok! Fakat bir perukçudan satın alırım. O da oldu. Pek güzel. Bir ferace, bir de yaşmak... Lakin yok, yaşınağı takamam. Doğrusu... Ha, yüzüme siyah bir yazma yemeni, arkama da bir çarşaf ... İşte bu kolay. Sokakta da kimse tanımaz. Nasıl daha önce böyle bir şey aklıma gelmedi? .. " diyerek ümitsizlikten ümide döner. Tebdil-i kıyafeti zihninde kurdukça kurar.
Sayfa 42 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Çeviri : Ömer Aslan, VI. Basım: Şubat 2020Kitabı okudu
"İyi yurttaşlar arasında yaşmak mı daha iyidir,kötü yurttaşlar arasında mı? İyi insanlar çevrelerine her zaman yararlı olurken, kötüler onlara zarar vermiyor mu?"
Nereden geliyor bu hırsımız? Renkleri, sesleri, kokuları ile önümüzde salınan bu dünya bize neden yetmiyor? Niçin bakmakla dinlemekle, koklamakla kalmıyoruz da ille anlamak, her şeyi kendimize, sonra da birbirine bağlamak istiyoruz? Yaşamak, yalnız tenimizle, tenimizin iştihalariyle yaşmak az bir bahtiyarlik mı? İşte hayvanlar, işte bitkiler, işte büsbütün cansız sandığımız taşlar... Onlar da yaşıyor, başlarına bir de ruh derdi çıkarmadıkları için yaşamağı, her günün getirdiği zevki bizden daha iyi tadıyorlar. Biz ise duygularımızın bildirdikleriyle kalamıyoruz; onlara inanmıyoruz, ışığın aldattığını, ışığın eşya üzerinde bir örtü olduğunu sanıyoruz. Işık kalkınca da memnun değiliz. Gene her seyin, bizden kendini gizliyen, bize kendini sezdirmek istemiyen bir yanı olduğunu düşünüyoruz. Bilmek, anlamak hevesi bir bilmemek, anlamamak hevesi oluyor. İçimizde sanki ne kadar uğraşsak, didinsek bilemeyeceğimizi, dışarıyı da kendi kendimizi de kavrıyamıyacağımızı bildiren bir ses var;"o melâle düşüyor", gene de durmadan o yolda koşuyoruz. Koşmak, durmadan koşmak, ama öyle bir koşmak ki ilerletmiyor, yer değiştirtmiyor. Kendi kendinde kalan bir hız...
Sayfa 60 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
“O halde mutlu yaşmak için erdem yeterli öyle mi?” Kusursuz ve tanrısal olan, dahası aşırılığı olmayan erdem yeterli değil midir? İnsanın tüm arzularına kavuştuktan sonra yoksun olabileceği ne var?
Mustafa Kemal
dağ başını efkâr almış
gümüş dere durmaz ağlar
gözyaşından kana kesmiş gözlerim
ben ağlarım çayır ağlar Çimen ağlar
ağlar ağlar cihan ağlar
mızıkalar iniler ırlam ırlam dövülür
altmış üç ilimiz altmış üç yetim
yıllar gelir geçer kuşlar gelir geçer
Sayfa 131Kitabı okudu
"... Şimdiden sonra kimin için çalışacağım?
Zenciye:
-- Kendin için!
Sefile:
--Heyhat! Ben artık mevcudiyetimi bile unutmak isterim; bana hayat ve saadet yalnız oydu! Artık hepsi bitti, yaşmak neye yarar!
Zenciye vakur bir tavırla:
--Hayır hanımcığım, hayır! Hiçbişey bitmedi, hepsi duruyor. Daha çok gençsin, sebat ve gayretimizi birleştirerek maksadımıza ulaşalım da bak! Dünyada senin için daha ne saadetler, ne bahtiyarlıklar bulunacaktır.
Sefile:
--Benim için bahtiyarlık mı edeceksin?
Zenciye metin sesle:
--Onu sana kadir-i mutlak olan Rabbülalamin ihsan edecektir.
Sayfa 15Kitabı okudu
Böyle Söyledi Zerdüşt'ten son alıntım olsun.
...
Vakit yaklaşıyor: ey insan kulak ver! Bu konuşma hassas kulaklar içindir, senin kulakların için- d e r i n g e c e y a r ı s ı n e s ö y l e r ? (s.326)
siz daha yüce insanlar, kurtarın mezarları, uyandırın cesetleri!..
uğulduyor çan, horulduyor hâlâ yürek, kazıyor hala ağaç kurdu, yürek kurdu. A h ! a h ! d e r i n d i r
kitapta ailesinin de yazılarını sıkça görüyoruz bu da onlardan biri
Günlerden 9 Temmuz galiba. Saat gecenin biri. Tüm duyguların tükendi mi yoksa çok mu yoğun, adlandıramıyor, çünkü hayatında hiç ölümü beklenenistim şu ana kadar. Ölüm bana hiç gelmez sanırdım, onu tanıyana dek.
Ama Azrail dadandı, gitmek bilmiyor. Birbiri ardına hızla gel gidiyor yakınıma. Ama böylesi korkulu bir bekleyişim hiç olmamıştı.
Eğer anneysen, bir an düşün, yavrunun başı üstünde dönüp dolaştığını, her saniye aldı mı canını diye nefesini yokladığını. Ağlamak ne güzelmiş meğer yasak olunca, anladım. Ağlamak bile yasak bana gözlerimin dolması bile yasak
Tek istediğim, sel gibi, çağlayan gibi, hiç kontrol etmeden boşalması gözlerinden yaşların. Kuru kuru, için için ağlamak çok acı veriyor.
Bazen kendimi ruhu alınmış mermer heykellere benzetiyorum vursalar, kurşunlasalar işlemeyecek bir heykele. Hareket ediyor, yaşmak için yiyor, konuşuyor, ama ruhu uzaktan kumandaya bağlı.
İnsan ne kadar yalnız, yaşamak ne çaresiz ve ne zavallı, kaderin ne oyun oynayacağını boyun bükmüş bekliyoruz, zaman ne gösterecek diye.
Keşke yukardan bakan heykelin ruhu da taş olsa ve acı çekmese acı çekmenin sonu yok, bundan daha acısı yok. Korkuyorum, çok korkuyorum, dua bile edemiyorum kabul olmazsa diye.
Bu kötü rüyadan kızımla beraber uyanmak istiyorum.
Sayfa 90Kitabı okudu
"Hayır, hayır, hata ettik. Bizim hanımlarımız ne bunlara ve ne de hiçbir şeye benzetilemeyecek bir hale geldiler. Çünkü moda denilen şeyin bütün yeryüzünde tek akademisi Paris'tir. Paris'te modayı tadil veya islah gustosu da en büyük aktristlerde veyahut Dömi Mond denilen nazeninlerdedir. Bunlar moda yapacakları zaman kadınların gündüzlük gecelik hallerini, tiyatrodaki, bahçedeki, arabadaki veyahut salonlardaki durumlarını nazarı dikkate alırlarsa da şarkta ferace ve yaşmak altında gezen bir sınıf kadın bulunduğunu hayallerinden geçirmezler. Sonra bu moda İstanbul'a gelir. Bizim çarşılı Ermeniler veyahut Ermeni kadınları onları evlerimize tatbik etmek isterler. Yakasından kesip yenine, eteğinden çıkarıp peşine eklemek suretiyle moda karikatürüne benzettikten sonra bir de o kıçı kaba sepet şeklinde kabarık fistanları bellerini oyup daralttıkları feracelerin içini doldurunca artık bu halin bir şeye benzemesine imkân kalır mı?"
Sayfa 27Kitabı okudu
Ben bilmek istiyorum, hayat gerçekten bir avuç yerde durmadan dönüp durmak, sonra da yaşlanıp ölüp gitmek mi yoksa bu dünyada başka türlü yaşmak da mümkün mü?
Sayfa 13 - Can Çocuk YayınlarıKitabı okudu
