Erlend loe mizahı diye bir mizah türü olduğuna inanıyorum.. dili ve mizahı çokça yalın, yalın-temiz-naif (!) bir mizah.. insanı rahatsız etmeyen bir mizah anlayışı.. bana chuck palahniuk ile aynı aileden gelip, kendini serserileştirmemiş, iyi olmaktan utanmayan, düşüncelerinin ve duygularının yüzeyselliğinden utanmayan biri gibi geliyor belkide saçmalıyorum bilmiyorum ama şu an hissettiklerim bu :) kadının fendi yazarın 24 yaşındayken yazdığı bir romanmış.. okurken şaşkınlık yaşadım, hayatın bu kadar başında olup, nasıl bu kadar yalın düşüncelerle ifade edebilmiş.. abartıya kaçmadan, kendini göstermeye çalışmadan, yaşadıklarını, hissettiklerini bu kadar ustalıkla cümlelere dökebilmiş.. kendi 24 yaşımı, düşüncelerimi ve hissettiklerimi düşündüğümde ve bu yazdığı kitap ile kıyasladığımda, aramızda tam da norveç ile türkiye kadar fark olduğunu anlayabiliyorum :) belkide norveçli olmak insana bu kadar hayatı yaşama konusunda abartısızlık katıyor.. Erlend Loe, 24 yaşındaki kalemi tutuşuna hayran kaldım
