Ahmed Şamlu Gönderileri
Ahmed Şamlu kitaplarını, Ahmed Şamlu sözleri ve alıntılarını, Ahmed Şamlu yazarlarını, Ahmed Şamlu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ağzını kokluyorlar
seni seviyorum demiş olmayasın sakın
Yüreğini kokluyorlar
garip bir devrandır sevgili
ve aşkı
devrik yol direkleri yanında
kırbaçlıyorlar
aşkı evin zulasında
ben birikintileri, denizleri ağlamışım
ey insan kılıklı peri
tenini yalanın kümelerinden başka yakmadığı
varlığın senin cennetsidir
cehennemden kaçışı açıklayan
beni kendinde boğan bir denizdir
tüm günahlarımdan ve yalanlarımdan
arındıran
ve tan senin ellerinle atar.
Dağlar ilk taşlarla başlar
ve insan ilk acılarla
Ve ateşin şiiridir gözlerin
ve insanlığın yengisidir: Aşk'ın
kadere karşı koşarken
ve bağrın senin
azıcık yer yaşamak için
azıcık yer ölmek için
Kitapların arasında dolaştım
çürümüş tozlu gazetelerin arasında
kendi anılarımda
yardımcı olmayan hafızamda
aradım: kendimi ve yarını
Babamın "vakitsiz ezanıyla"
dünya'ya geldim
annemin ellerinde
hangi kötülük vardı
-ki-
takdirle abdest aldı.
Havayı tükettim
okyanusu tükettim
gezegeni tükettim
Tanrıyı tükettim
bağlı kollarım serbest değillerdi her manzarayı bağrıma
basayım
her şarkıyı her ırmağı ve her kuşu
her dolunayı her ağacı ve her öteki insanı.
yaşama fırsatını eli bağlı ağzı kapalı geçtim
eli bağlı ağzı kapalı geçtik
ve dünyayı sadece
şirret duvarının dargörüşlü deliklerinden gördük
ve şimdi
işte tokmaksız bodur kapı karşıda
işte bekleyen kapıcının işaretleri!
yazmış olduğum o dar geçide
elveda ya
dönüp bakıyorum:
zaman kısaydı ve yolculuk usandırıcı
fakat biricikti eksiksiz.
canıma değsin, şükürler olsun!
insan doğmak, somutlanmasıydı görevin:
sevmek ve sevilmek gücü
işitmek gücü
görmek ve söylemek gücü
üzülmek ve sevinmek gücü
yüreğin genişliğince gülmek gücü ve canın çırasıyla
ağlamak gücü
gururla boynunu dimdik tutma gücü alçakgönüllülüğün
görkemli zirvesinde
emaneti omuzlarında taşımanın ulu gücü
ve yalnızlığa katlanmanın hüzünlü gücü
yalnızlık
yalnızlık
çırılçıplak yalnızlık.
insan,
görevin çetinliğidir.
ben "biz" görünümünde doğmuşum
görkemli insan görünümünde
otların ilkbaharında kelebeklerin ebemkuşağı seyrine
oturayım diye
dağın gururunu kavrayayım diye ve işiteyim diye
denizlerin heybetini
kendi koşullarımı tanıyayım ve dünyaya kendi gayretimce
kararımca
anlam vereyim diye
Tenimin ötesinde
seviyorum seni
imkânsız uzaklarda
vücutların risaleti bittiği yerde
ve isteklerin alevi
heyecanı
söndüğü yerde
ve mânâ sözü terk ederken
yolculuğun sonunda
cesedi ruh gibi akbaba kuşlarına teslim ederken.
Aşkın ötesinde
seviyorum seni
renk ve perdelerin ötesinde
tenlerimizin ötesinde.
Düşünmeye yeltenme
garip bir devrandır sevgili
geceleri kapıyı çalan
ışıkları öldürmeye gelmiştir
aydınlığı evin zulasında saklamalı
Dağlar ilk taşlarla başlar
ve insan ilk acılarla
...
eğer istediğim gibi olabilme imkanım olsaydı
Ah!
keşke o habersiz pak damla olsaydım
bir dağ eteğine yağan!
Kimseyi şaşırtmıyor
Kendi kardeşinin galibi olmak ve
"başka türlü düşünenlerin" celladı olmak
veya yetişkin-genç fidanı
cansız odun olarak algılamak?