Bütün insanlık farkında olmadan amaçsızlığa teslim olmuş durumdadır. Bazıları bir dereceye kadar bunun ayrımına varmıştır ve, ‘Hayatın anlamı yok!’ derler. Yaşamlarını sorgulamadan ömürlerini tüketip giderler. Bazıları ise yaşamlarını bir mücadeleye adar, yüksek idealleri doğrultusunda umut ve umutsuzluk içinde bir o yana bir bu yana savrulur giderler. Birilerinin umutsuzluğu diğerlerinin umudu olur. Yalnızlıksa bir kadermiş gibi bir adım ilerde herkesi bekler. Oysa insanın bu denli çaresiz kalmasına gerek yoktur. Unuttuğu, yok saydığı, lenetlediği, inkar ettiği, korktuğu, düşmanmış gibi davrandığı, umursamadığı, aldatmaya çalıştığı ya da kayıtsız kaldığı Tanrı’yla barışması yeter. ‘Kimin Tanrı’yla barışmaya ihtiyacı var?’ diye sorarsanız, gelin sizden başlayalım. Gelin, Tanrı’yla barışmanın tek ve olağanüstü yolunu Billy Graham’ın kaleminden okuyalım.
