Hakkında
Burhan Günel
(7 Nisan 1947 - ): Yazar. Antakya'da doğdu. Konya Erkek Lisesini ve Hava Harp Okulunu bitirdi (1967). 1989'da binbaşı rütbesindeyken kendi isteğiyle emekli oldu. 1980'de Kerem Yayınlarını kurdu. 1986-1997 arasında Karşı Edebiyat dergisini çıkardı (113 sayı).
İlk hikâyesi Cumhuriyet gazetesinin sanat ekinde çıktı (1971). Yazı ve hikâyeleri Güney, Yansıma, Türk Dili, Varlık, Oluşum gibi dergilerde görüldü.
Şiirleri: Sonsuz ve Gizli (1999). Hikâyeleri: Sevgi Bağı (1974), Başka Bir Yaz (1980), Dünyanın En Güzel Kadını (1983), Nergis (1985), Bisiklet Günleri (1987), Fayton (1988), Evet Aşk (1990), Ateşi Seçtim (1993), Karanfil ve Hançer (1994), Çiçekler Korunağı (1999), Kar Düşleri (2000), Uzun Yol Sürücücü (2001), Taraça (2005). Romanları: Ökse (1972), Umut Zamanı (1974), Yağmurla Giden (1976), Aksayan (1980), Acının Askerleri (1981), Kalanlar ve Gidenler (1982), Ve O Güzel Kadının Çocukları (1985), Eski Desenler (1986), Yasak Odası (1987), Baraka (1991), Ateş Uykusu (1997), Bütün Zamanlar (2002), Ateş ve Kuğu (2004). Deneme ve tenkitleri: Benzer Romanlar (1896), Karşı Yazılar (1994). Günlüğü: Günlerden (1994). Çocuk kitapları: Evcilik Oyunu (1973), Ağlama Bebeğim (1976), Dost Eller (1980), Sevinç Dolu Bir Akşam (1983), Kayısı Ağacı (1987), Güvercinler (1990), Kelebek Uçar Gider (1990), Züleyha (1990), Penceredeki Çocuk (1991).
Unvan:
Yazar
Doğum:
Antakya, Türkiye, 1947
Ölüm:
21 Aralık 2012
Okurlar
7 okur beğendi.
119 okur okudu.
1 okur okuyor.
21 okur okuyacak.
Kitaplar
Sözler ve Alıntılar
“Aslında anladım, insan hiç tükenmiyor. Bu dünyadan geçip gitse de mutlaka bir ses ya da iz kalıyor."
Sayfa 132
Ne zaman asker dense, ne zaman bir üniformaya rastlasa, ne zaman bir asker şapkasına takılsa gözleri;içini kara bir bulut kaplayıveriyordu.Savaş, korku, ölüm, acı, kan, karartılmış geceler, soğuklar, aç karnına uyunan uykular. Ve tek bir sözcük her şeyin önüne geçip kendini kabul ettiriyordu.
"İşgal."
May YayınlarıKitabı okudu
Ben sana seni yenmeye, sana karşı zaferler kazanmaya gelmedim. Ben çoktan yenildim.
Sayfa 40 - Kurgu Kültür Merkezi YayınlarıKitabı okudu
"Çoğumuz çaresizlikten, bazılarımız da hayınlıktan bu yola saptık!.."diyordu Enver. Ve ekliyordu: "Kurtuluşun yolu bu değil.Amma her kafadan ayrı ses çıkıyor, dağınık savaşılmaz, birlik olmak gerek. O da bizde yok."
May YayınlarıKitabı okudu
Çayın tadını damağında, buğusunu yüzünde, teninde duyumsadı; sevindi, yaşamı çok sevmekte olduğunu kavradı ve buna çok şaştı.
May YayınlarıKitabı okudu
İletiler
…
Kişi kendi kendisiyle baş başa kalabildiğinde kendini olumlu bir noktada bulamayınca, içinin gittikçe boşalmakta, benliğinin gittikçe bir şeyler yitirmekte olduğunu ayırt ediyor. En azından, bir yoğunluk azalmasıdır bu. Yoğunluğunu yitiren birkaç damla cıva düşünün, civalığı kalır mı onun? İnsanın özü de böyledir. Pisliklere bulaştıkça aşınır, azalır, sonunda yok olur. Ve bu durumdan kurtulmak için sığınılacak, sarınılacak tek şey sevgidir bence. Sevginin kapısını her zaman açık bulabiliyorsunuz. Hele de insan sevgisinin. Öteki çoğu kapılar gibi sırtı dönük durmuyor kişiye. Ve o kapıdan girince içeriye, göz alabildiğine derin bir ırmakla, sonsuzluğa uzanan bir aydınlıkla karşılaşıyorsunuz. Gözleriniz kamaşıyor. Ne demişti Sait Faik “Bir insanı sevmekle başlar her şey” daha da genişletebiliriz: Her şeyi sevmekle başlar, en başta da insan olmak.. 
Burhan Günel
Yorumlar ve İncelemeler
