Gamze Güller

Gamze Güller okuyucular tarafından çok tanınmamasına rağmen, öyküleri ödül kazanmış bir yazar. Ben de kalemini tanıdığımdan beri , yazdığı kitapları okumaya çalışıyorum. Üç kitabı var; ikisi öykü biri roman.

"Beşinci Köşe" isimli kitabı ile yazar "2013 Orhan Kemal öykü ödülünü" kazanmış.
"İçimdeki Kalabalık" kitabında geçen “Dağların Soluğu” isimli öyküsü ile 2007 Yılmaz Güney Kültür ve Sanat Festivali Öykü Yarışmasında birincilik ödülü almış. 2007 Özgür Pencere Edebiyat Derneği Kadın Öyküleri Yarışmasında yine bu kitabında geçen "Gel Pisipisi” isimli öyküsüyle mansiyon almış. Bu kadar ödülü hak eden bir dili olduğunu ise, okuduğunuz hikayelere dalıp bir daha da çıkamayınca anlıyorsunuz.
“İçimdeki Kalabalık” kitabı beni çok etkilemişti. Özellikle kadın hikayeleri ile dolu bu kitap gerçekten güzel bir okuma keyfi bıraktı bende.
Özellikle "Gel Pisi Pisi” hala aklımdadır, kadınların bitmeyen ev işlerinde hayatlarını yıpratmalarının çok önemli bir anlatımıdır bana göre.
"İçimdeki Kalabalık" öyküsü de bence hem eğlenceli hem de düşündüren bir özelliğe sahipti. O öyküyü okurken de gittiğimiz her yerde tanıdık, meraklı gözlerle sorguya çekilen hallerimiz aklımıza geliyordu.

2013 Orhan Kemal Öykü Yarışmasında birincilik ödülü almış bu kitap.
Bu kitaptaki hikayelerinde yazar, kadın-erkek ilişkilerini, tüketilmiş sevgileri,acı veren evlilikleri anlatmış.

Özellikle öykülerinde en çok hoşuma giden özellik, yazarın kısacık hikayelere bir ömür sığdırması. Anların güzelliğini sunması.

Hikayelerin sonunda ise bir şey olmasını bekliyorsunuz ama yazar, bir anda öyküyü bitirerek sizi şaşırtıyor
ya da beklemediğiniz bir sonu elinize tutuşturup yolluyor sizi iç aleminize.

Samimi diline hayran kaldığım , akıcı hikayelerin bulunduğu bir kitaptı diyebilirim.

Bir de 'Beşinci Köşe' öyküsünden bir alıntı eklemek istedim:

"Küçükken, oturduğumuz apartmanın asansöründe köşe kapmaca oynardık ve olur olmaz asansörde kalırdık. Asansörler garip bir şekilde bu oyunu hatırlatır bana. Çocukların çoğu, alan çok dar olduğu için köşelerini değiştirmeye yanaşmazlardı kolay kolay. Kaptırmaktan korkarlardı. Ben her nedense ataktım bu konuda. Pervasızca terkediverirdim köşemi. Ama sonuçta hep ortada kalırdım. Şimdi de öyle. Ben hayattaki beşinci köşeyim. Herkes tuttuğu köşelere sıkı sıkı sarılmışken ben sürekli elimdekileri bırakıp ortaya atıyorum kendimi."

"Ağlarken fotoğrafı yok kimsenin.
Dertliyken,tasalıyken,yapayalnızken...
Buna kanıyoruz işte."

Gamze Güller, kesinlikle son zamanlarda tanıdığım kalemi en sağlam ve tasviri muhteşem yazarlardan biri.
Bir kere yazar, eşyanın diline hakim.
Yazdığı tüm metinlerde , insandan çok eşya ve çevre dile gelmiş sanki.
Ben hayatımda bu kadar güzel eşyayı,nesneleri tanımlayan bir yazar görmedim.
Bu kitabı da diğer iki kitabı gibi müthişti.
Bu kitabı okuyunca eşyalara karşı da ,insanlara ve hayvanlara davrandığımız gibi, nazik ve kibar olmamız gerektiğini anladım.
Çünkü eşyalar sadece eşya değiller.
Onlar yılların güzel&kötü anısını sırtlarında taşıyan hafıza depoları...
Sonuçta bence , hala Gamze Güller ile tanışmadıysanız çok şey kaçırdınız demektir..

Kitap, yalın bir dille yazılmış kısa öykülerden oluşuyor. En beğendiğim hikayesi ise Zeliş'in rüyası oldu. Hem gerçekçi hem de hayalperest bakışın güzel bir harmanı. Özellikle kadın bakış açısını işlemesi yönüyle etkileyici ve okunası bir öykü kitabı.

bu kitap iyi ki var :) olmaşaydı ekşik kalırdık, İYİ Kİ VARŞIN GAMZE GÜLLER :) YÜREĞİNE ŞAĞLIK :) ÇOĞUMUZUN GÜNLÜĞÜ BU KİTAP, YALNIZ DEĞİLİZ DEDİRTEN. BİZİMLE BİZİM DUYGULARIMIZI PAYLAŞAN VE BİZİM İFADE EDEMEDİKLERİMİZ BİZE ŞÖYLEYEN :)

Gamze Güller'in diğer öykü kitabı olan Beşinci Köşe'ye nazaran sönük kalmış öykü kitabıdır. Öte yandan "Ağrı" isimli öyküsünün betimleyici anlatım biçimi oldukça etkileyicidir. Sıcacık ama melankoli kokan öyküler okumak isteyenlere önerilebilir.

İkili ilişkiler ağında yaşamın çeşitli noktalarına değinen öyküler. Sonları hep farklı bir golle bitiyor. Öykülerin çoğunda yenik kadınların hikayeleri boy gösteriyor. içinde kendinizden birşeyler buluyorsunuz.