Gamze Güller

Durmuş Saatler Dükkânı yazarı
Yazar
7.9/10
135 Kişi
477
Okunma
32
Beğeni
6,4bin
Görüntülenme

Hakkında

19 Mayıs 1970 yılında Ankara’da doğdu. İlk, orta ve lise öğrenimimi TED Ankara Koleji’nde, lisans ve yüksek lisans eğitimini İTÜ Mimarlık Fakültesi’nde tamamladı. Çeşitli inşaat firmalarında görev yaptı ve yurtdışı projeleri nedeniyle Rusya, Ukrayna, Kazakistan, Özbekistan, Irak gibi ülkelerde yaşadı. Hâlen Ankara’da Proje Koordinatörü olarak çalışıyor. İngilizce, İtalyanca ve Rusça biliyor. 2005 yılında Um:ag bünyesinde “Yazma” ve 2006 yılında “Uygulamalı Öykü” seminerlerine katıldı. Yine 2006 yılında “Felsefe tarihi, Varoluşçuluk, Sanat Felsefesi, Estetik” dersleri aldı. 2007 yılından itibaren Kitap-lık, Karşın, Lacivert, Patika gibi edebiyat dergilerinde çeşitli öyküleri yayımlandı. 2007 Ümit Kaftancıoğlu Öykü Yarışması’nda “Otel” isimli öyküsü “Okunmaya Değer Öyküler” kategorisinde anıldı. 2007 Yılmaz Güney Kültür ve Sanat Festivali Öykü Yarışması’nda “Dağların Soluğu” isimli öyküsüyle Onur Ödülü, 2007 Özgür Pencere Edebiyat Derneği Kadın Öyküleri Yarışması’nda “Gel Pisipisi” isimli öyküsüyle mansiyon aldı. Yazarın yakın dönem içinde Turkuvaz Kitap’tan yayımlanan “İçimdeki Kalabalık” adlı öykü kitabı ilgi gördü.
Ünvan:
Yazar
Doğum:
Ankara, 19 Mayıs 1970

Okurlar

32 okur beğendi.
477 okur okudu.
6 okur okuyor.
212 okur okuyacak.
2 okur yarım bıraktı.

Okur demografisi

Kadın% 69.7
Erkek% 30.3
0-12 Yaş
13-17 Yaş
18-24 Yaş
25-34 Yaş
35-44 Yaş
45-54 Yaş
55-64 Yaş
65+ Yaş
Reklam

Sözler ve Alıntılar

Tümünü Gör
Hiç kalbinde çiçekler açtı mı senin?’ diye sormuştu bana eskiden beni çok seven biri, anlamamıştım. Bir gün âşık oldum, anladım. Beklemenin sahip olmaktan daha güzel olduğunu, kalbime dikenlerini batırıp da kanatanın aslında kavuşmak olduğunu keşfettiğimde, artık genç bile sayılmazdım.
Neden bu kadar öfke doluyum, nedir bu hınç içimdeki? Neyle başa çıkamıyorum? Kendim olmakla, bulunduğum noktada olmakla, hayattan bıkmışlığım belki. Anlatsam anlar mı? Belki anlar. Ama ne fark eder. Halim yok ki anlatmaya. Kimselere kendimi anlatmaya gücüm yok. Sadece geçiyor hayat. Yaşanması gerektiği gibi, olması gerektiği gibi ve benim istemediğim gibi…
Reklam
Reklam