söz konusu eser nietzsche'nin eserlerinde geçen sembolik söylemlerin deleuze tarafından çözümlenmesi ve niçe'nin daha iyi anlaşılması için cep kitabı niteliğinde. tanrının öldürülmesi, bengi dönüş, üstinsan gibi kavramlara nasıl bakılması gerektiğine dair tavsiye niteliğinde. ben bu kavramlar hakkında asla net olamıyorum.
bu tarz kitapları okumadan önce niçe'nin belli kitaplarını mutlaka ama mutlaka elden geçirmemiz gerek. özellikle de tragedya’nın doğuşu, insanca pek insanca, böyle buyurdu zerdüşt, iyinin ve kötünün ötesinde, ahlakın soykütüğü üzerine ve ecce homo'yu bu kitaplar arasında sayabiliriz.
ben felsefenin artık bittiğini hatta bunun miladı olarak niçeyi gösteriyorum. bu kitapta deleuze da aynı şekilde felsefenin içine düştüğü durumdan oldukça fazla yakınmaktadır.
bence olmasa da olur bir kitap ama niçe'den alıntılanan kısımlar yer yer insanı mutlu ediyor, o muhteşem benzetmeler hayranlık veriyor ve genel bir niçe hatırlatması yaptırıyor. bu açıdan kitap güzel.
