Peygamber sevdası; kuru, sloganik ve özenti bir sevda değildir. Bu sevda, önce yüreğe kök salar, oradan dile akar ve bir yaşam pratiği olarak evlere, sokaklara, ticarete, eğitime ve yönetime talip olur. Bu sevda, meydanlara yakışır ve meydanları, tekbirlerle inletir, bu sevgi gönüllere yaraşır ve gönülleri salât ve selamlarla coşturur.