Jennifer E. Smith Gönderileri
Jennifer E. Smith kitaplarını, Jennifer E. Smith sözleri ve alıntılarını, Jennifer E. Smith yazarlarını, Jennifer E. Smith yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bir insanın bakışları nasıl cevabı olmayan bir soru gibi görünebiliyordu ki?
...ve sonra kavanozun cam duvarlarına çarpan böceğe baktı yine.
...
"Ne derler bilirsin," dedi babası. "Eğer birini seviyorsan, onu özgür bırak."
"Ya geri dönmezse?"
"Bazıları döner, bazıları dönmez," dedi babası, parmağını uzatıp Hadley'nin burnunu okşayarak. "Ama ben her zaman sana döneceğim."
"Sen ışık saçmıyorsun," dedi Hadley.
Babası gülümsedi. "Seninleyken saçıyorum."
Hadley, taksinin camına alnını yaslarken gülümsediğini fark etti. Oliver aklından çıkmayan bir şarkı gibiydi. Ne kadar denerse denesin, karşılaşmalarının melodisi kafasının içinde dönüp duruyordu. Her seferinde bir ninni gibi tatlı.
Birilerinden duymuştu. Sevdiğin birini, onunla geçirdiğin sürenin yarı zamanında unutabiliyordun. Hadley'nin, bunun doğruluğu konusunda kuşkuları vardı. Kalp kırıklığı gibi karmaşık bir hissi, böyle formülleştirmek mümkün müydü?
Bu kitaplarla ilgili bir şeydi, anlıyordu, insanı tamamen farklı bir yere götürebilirdi, doğruydu. Ama aslında kendisinin orada olmasıyla aynı şey değildi.
İkisi arasında bir harita çizseydiniz, nereden başladıkları ve nerede son buldukları, çizgiler mıknatıslar gibi kutuplarından birbirlerini iterdi. Birden bu durumla ilgili yanlış bir şeylerin olduğunu düşündü. Daireler, açılar ya da dönüşlerin olması gerektiği, iki çizginin tekrar bir araya gelmesini mümkün kılabilecek herhangi bir şey olmalıydı. Bunun yerine ikisi de tam tersi yönlere gitmişlerdi. Harita iki tarafa da açılan kapı kadar iyiydi. Bu şeyin coğrafyası -onların coğrafyası- tamamen ve umutsuzca yanlıştı.
Sayfa 135Kitabı okudu
Ve bunun yerine birbirlerine sessiz bir şekilde bakarak orada durdular, oda aniden asansörde olduğu kadar sessizleşti, mutfak zemini kadar konforlu, çatı kadar uzak. Böyle biriyle birlikte olunca olan şey oldu: Dünya tam doğru ölçülere gelecek şekilde küçüldü. Sadece ikisine uyacak şekilde kendini şekillendirdi.
Zaman bir şeyin toplamı değildi. Tek bir geceden sorabileceğin çok şey vardı.
Bu kadar genel görünmeyen yalnızlık için bir kelimenin olup olmadığını merak etti. Çünkü aslında hissettiği bu değildi; hissettiği yalnızlık, boşluk veya ıssızlık değildi. Çok daha özel bir şeydi, bu sabah çatıdaki battaniye gibi: burada, mutfakta Owen şeklini almış bir girinti vardı.
Sayfa 74 - NovellaKitabı okudu
