Hayattaki her ayrılık gizlenebilen,ama asla iyileşmeyen bir yara halini alır;son ayrılış ise en büyük yaradır çünkü yeniden uzlaşma için beslenen umutları ebediyen söndürür.
Bilimin verdiği ayrıcalıklar ve yaptığı sahte iltifatlarla kafaları karışmış bir halde kendilerini toplumsal failler değil de mesafeli gözlemciler olarak düşünüyorlardı.
"Normalliğin içerdiği akıl kendini ve yaptıklarını göremeyecek kadar güdüktür. Nevrotikler daha ileriyi görür, ama gördükleri şeyin biçimi çarpıktır ve onlara işkence etmek için geri gelmiştir."