Monika Maron Gönderileri
Monika Maron kitaplarını, Monika Maron sözleri ve alıntılarını, Monika Maron yazarlarını, Monika Maron yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Aşk Üzerine
bir insan bizi değiştirmeyi başarabilir.
arzuladığımız hatta içimizde sarsılmadan ya da uyanmadan gizli durduklarını bildiğimiz özellikler, aşık olduğumuz saniye, onlarla birlikte yaşamaya alışkın olduğumuz öteki özellikleri kovarlar.
bir daha kendimizi tanıyamayız. daha güzel, daha uysal, daha bilge oluruz. kibrimizden ve fesatlığımızdan kurtuluruz. en kötü düşmanımıza boyun eğecek durumdayızdır.
her ağacı, her caddeyi, her dakikayı mutluluğumuzla ışıtırız ve onların o zamana kadar keşfedilmemiş güzelliklerine şaşırırız. kendimizi gökyüzüyle, yağmurla, rüzgarla bir hissederiz.
nihayet bu dünyaya aitizdir ve nihayet artık bu dünyaya ait değilizdir.
Başka türlü bir aşk olmalı, birlikte yaşanabilen.
Öyle bir aşk yok, sadece senin telef olduğun tür var.
Sayfa 99Kitabı okuyor
“…Seni kazanmak veya bu dünyadan göçmek.” Böyle bir cümle bir başlangıca aittir ya da bir sona.
Sayfa 94Kitabı okuyor
Yine de iki hızla karar verdim iki şeyden birine/ seni kazanmak veya bu dünyadan göçmek.
Sayfa 88Kitabı okuyor
Yaşamımı zaman zaman, planlarla ya da çıplak ellerimle korumaya çalışsam da, ne yaparsam yapayım onu kurtaramamıştım.
Sayfa 52Kitabı okuyor
İnsanların, iddia ettikleri gibi, aşka yeteneksiz olduklarına inanmıyorum. Gençlik aşkı yaşamamış, zamanını bilemeyecek kadar erkenden ölüm korkusuyla aşklarını haykırmış mutsuz ruhlar tarafından buna inandırılıyorlar.
Sayfa 39Kitabı okuyor
Sevdiğim hiç kimse beni sevmemişti; beni seven hiç kimseyi sevmemiştim. Bir arıza ya da kibir. Mutluluk ulaşılmaz olandı. Ulaşılabilen ise, sahte mutluluk olmalıydı.
Sayfa 37Kitabı okuyor
Hayatta, en az yapabildiğimiz şeyin kendimizi tanımak olduğunu kabullendim.
Sayfa 35Kitabı okuyor
Hayatta aşktan başka bir şey kaçırılmış olamaz.
Sayfa 16Kitabı okuyor
Unutmak ruhun bayılmasıdır.
Sayfa 12Kitabı okuyor
İnsanların yaşamış olmaya bile degmeyen önemsiz olaylardan oluşan dağları belleklerine neden yığdıklarını ve neden onları yüz defa belki de daha fazla eşeleyip durduklarını ve sanki yaşamaya değmiş bir yaşamın kalıntı olmaya uygunlarmış gibi sunduklarını da anlayamıyorum.
Sayfa 12Kitabı okuyor
Yılların akışı içinde, unutmak istediğim şeyi bir daha hatırlamamayı öğrendim.
Sayfa 11Kitabı okuyor
Benim yaşımda, etrafındakilerde tiksinti uyandırmamak bile güzellik kabul ediliyor.
Sayfa 10Kitabı okuyor
Hiç kavuşma ümidi olmadan beklemek mümkünse işte ben onu yaptım. Aslında bugün hala bekliyorum beklemek benim tabiatım haline geldi, Nafilelik uzun süredir incitmiyor beni.
Sayfa 9Kitabı okuyor
“Eziyet edilen bir beden gibi gözlerimizin önünde yavaş yavaş ölüyordu köşk.”
Sayfa 91Kitabı okudu
