Şükran Yiğit
Yazar
BEĞEN
TAKİP ET
8.3
174 Kişi
409
Okunma
25
Beğeni
2.152
Gösterim
Unvan
Yazar, Mühendis
Doğum
İstanbul, 1961
Yaşamı
1961de İstanbulda doğdu. Ankarada büyüdü. ODTÜ Endüstri Mühendisliği mezunu ve halen Frankfurtta yaşıyor. Romanları Ankara Mon Amour 2003, Bir Akdeniz Kedisinin Hatıraları 2004, Çatıkatı Aşıkları 2008 yılında İletişim Yayınları tarafından yayımlandı. Bu romanları yazmasının nedeni "yazı yazmanın" kendisine olan takıntısı değil, anlatmak istediği öyküler olduğunu sanmasıdır.
"Frankfurta gelene kadar hayatımda iki önemli şehir vardı. İstanbul ve Ankara. İstanbul sokakların, Ankara evlerin şehriydi. İstanbul güzelliğin ve ihtişamın Ankara ise sadeliğin, mütevaziliğin şehriydi. İstanbul nereden geldiği belirsiz, aniden bastıran bir melankolinin, Ankara ise huzurun şehriydi. İstanbulda hayat sokaklarda insanın karşısına çıkar, insanın başına gelir, Ankarada ise hayat evden içeri kabul edilirdi. İstanbulda ay Boğazın üzerinde beklenen bir şenlikti, Ankarada ise evinin penceresinden aniden görünüverirdi. İstanbul Led Zeppelin ise Ankara Jethro Tulldı. İstanbul Polanski ise Ankara Godarddı. İstanbul aşkın, Ankara arkadaşlığın şehriydi ve Frankfurt Westbahnoftaki o otelin balkonunda şehrin tüm hücrelerine kadar işlemiş yoğun sessizliği dinlerken, buraya gelmeden önce son yıllarımı geçirdiğim İstanbulu değil, çocukluğumu geçirdiğim Ankarayı düşünüyordum."
- Şükran Yiğit, Wittgenstein'ın Yalnızlığı'ndan -
İncelemeler
167 syf.
·
5 günde
·
Beğendi
·
10/10 puan
Ankara, Mon Amour!
Yıl 1969, şehir Ankara... İki küçük kız çocuğunun; Suna ve Emel'in, henüz doğan çiçeği burnunda arkadaşlığı ile başlıyor hikâyemiz...
Şükran Yiğit yine dönemin aile, komşuluk ve arkadaşlık ilişkilerini, siyasî olaylarını kusursuz şekilde aktarmış okuyucuya. Derken bir anda, bir yasak aşkın gölgesi düşüveriyor üzerimize, sonra ayrılıklar, dağılan ve parçalanan hayatlarla birlikte sürükleniyoruz akıntıya kapılıp... Ve zaman geçiyor, acımasız zaman bizi bir anda 80'lere, sonrasında da 2000'lere getiriyor, sonra da ardına bile bakmadan çekip gidiyor... Biz kalıyoruz ama, biz dinliyoruz yola beraber devam ettiğimiz karakterlerimizin ağzından olanı, biteni... Onların yalnızlıklarını, tükenmişliklerini, çaresizliklerini, kendileriyle olan iç savaşlarını ve de hesaplaşmalarını...
Kalbimi ağrıtan, Ankara'nın tanıdık, bildik sokaklarını soluduğum, oradan Paris'in uzaksı atmosferine uyandığım, müthiş bir hikaye okudum. Sözün özü; önce Burası Radyo Şarampol, sonra da Ankara, Mon Amour ile, hep yazsın, hep okuyalım dediğim yazarlar arasına hoş geldiniz sevgili Şükran Yiğit. Ve sevgili arkadaşlarım, söylememe gerek var mı bilmiyorum ama, bu kitabı mutlaka okuyun.
Okuyacaklarıma Ekle
291 syf.
·
4 günde
·
Beğendi
·
9/10 puan
Bazı kitaplar öğretir, bazı kitaplar düşündürür, bazıları ise kalbe dokunur... Benim için #burasıradyoşarampol kalbe dokunanlar arasında yerini aldı...
Filiz'in 14 yaşıyla başlıyoruz yolculuğumuza; onun yoksulluğu, yoksunluğu ve kendine özgü hayal dünyası içinde geçen çocukluğuna, ilk hayal kırıklıklarına, ilk aşkına ve radyo tutkusuna tanık oluyoruz önce... Sene 1980, ihtilal zamanı... Siyasi karmaşalar, kayıplar, arananlar... Filiz ergenlik çağındadır o dönem ve kelimelerle arası iyidir, sayılarla da öyle. Biraz obsesif, obsesif demeyelim de sayılarla ve kelimelerle bazı masum totemleri var diyelim biz ona. 🙃 Anılara düşkün, kalbi yorgun, hep bir arayış içindeki Filiz'in en yakın dostu, bir diğer kadın karakter olan Mine Abla'dır. Bu sımsıcak hikâyeye biz Antalya'nın Şarampol Mahallesi'nde gezinerek başlıyoruz ama yolculuğumuz Berlin'e ve 2019 yılına kadar sürüyor...
Damağımda bir kekre tat bıraktı bu kitap... Nasıl desem, tam sevineceğim, bir kalbim burkuluyor; üzüleceğim sırada bir kahkaha tufanı! Duyguyu okurun kalbine böylesine işleyen pek az kitap vardır. Yeri gelmişken söyleyeyim, Sevgi Cansever'in #ikibahçebirpencere kitabının tarzı da tam olarak böyledir. İkisini de alın, okuyun, okutun. Bana teşekkür edeceksiniz sonunda.
Okuyacaklarıma Ekle
167 syf.
·
1 günde
·
Puan vermedi
Ankara’ya zaafım var. Ne orada büyüdüm ne annem babam Ankaralı ne de üniversite anılarımda Ankara soğuğu var. Birkaç kez turist olarak gitmenin ötesinde gerçek hiçbir anımın bulunmadığı bu şehirle bağım tam olarak nedir bilmiyorum. Bildiğim şey, ara ara canımın Ankara romantizmi çektiğidir. Eğer sizin Ankara ile ayakları yere basan bir bağınız varsa, bu kitap sizi atmosferik olarak daha da sıkı sarmalayacaktır.
***
Atmosferi güzel, havası soğuk, soğuğu kuru dedik. 1969’da başlayan hikaye, kurgunun ilerleyişiyle bir miktar yılı geride bırakıyor. Yani kurgu beni zamandan da yakalıyor, 60’ların sonu, 70’lerin başını ne çok sevdiğimi bilirmiş gibi zaman yolculuğunda nokta atışı bir varış noktası tespit ediyor.
***
Hem mekânın hem zamanın heyecanlandırdığı kurgudan beklentim çok yükseldiğinden, iş tehlikeli olmaya başlıyor. Aslında kurgunun kendisi de ümit vaat edici: bölümlerin uzunluğu dengeli olmasa da hikâye üç farklı bölümde, üç farklı karakterin ağzından anlatılıyor. Yaşananları farklı karakterlerin gözünden görüp, başka başka izlenimler olarak dinlemeyi de ne çok severim.
***
Üstelik edebiyat da var kitapta. Farklı ülke edebiyatlarının farklı mevsimlere yakıştığına ilişkin pasajı çok seviyorum misal. Bir de bir yerde ana karakterlerden biri diğerine, “Bu kış o Rus romanlarını okuruz” diyor. Benim kış geceleri için planlarım da aşağı yukarı benzer olduğundan kendimi aralarında, üçüncü bir arkadaş gibi hissediyorum.
***
Peki ne olmadı? Belli ki bir şeyler olmadı çünkü. Tam işaret edemiyorum. Ama Körburun’a yönelik hissettiğim şeylere benzer hislerle ayrıldım bu kitaptan. Belki de Türkiye’nin 20. Yüzyıl siyasi hareketleri etrafında oluşturulan kurgulara dair beklentim çok yüksek. Belki belirli dönemlere ve belirli tip olaylara ilişkin kafamda verili bir bağlam var, bu bağlama oturtamadığımda yazar tarafından ikna edilememiş gibi hissediyorum. Halbuki başlarda çok mutluyduk, habire serbest çağrışım ile düşünen küçük hasta kız çocuğuyla çok iyi anlaşıyorduk. Yani başka bir deyişle, başta yazarın evrenine ikna olmuşken, kitap ilerledikçe kendimi o evrenin dışında ve artık inanmaz halde buldum.
***
Bunun yanında, çok kolay okunan, kısacık, Türkiyeli bir hikâye anlatan ve aslında belki de benim dışımda herkesin sevdiği bir kitap. Ben de sevdim, ama sadece bir parça.
***
Sevgiler efendim!
Okuyacaklarıma Ekle
291 syf.
·
11 günde
·
Puan vermedi
Antalya'nın küçük bir mahallesinde başlayan hayatını, İstanbul -Almanya arasında değiştiren; yeni dünyalar, yeni insanlar tanıyarak kendini de yeniden keşfeden Filiz'in hikayesi.
Hepimizin kendi çocukluğundan bir şeyler bulabileceği, sıcacık, samimi bir kitap.
Bir yandan bir genç kızın büyümesini, yaşamını, hayatına giren insanları, duygu dünyasını, hayallerini ve korkularını okurken bir yandan da dönemin Türkiye'sini, 1980 ihtilali ile hayatı değişen insanların bir yaprak gibi rüzgarda savrulmasını izliyoruz. Kitabın ikinci bölümünde ise 1980 sonu ve 1990'lardaki Almanya'ya, doğu ve batıyı ayıran 'Duvar'ın yıkılışına, burada yaşayan bambaşka hayatlara sahip insanların bir araya gelip birbirlerini yeni yeni insanlar haline getirmesine şahit oluyoruz.
Adeta bir günlük gibi yazılan bu kitapta tüm kahramanlar Filiz'le olan bağlantıları ve onda bıraktıkları izlerle yer alırken bunlardan bazıları okuyucuya kısa bir selam verip sahneden çekiliyor, bazılarının etkisi ise hikayenin başından sonuna kadar güçlü şekilde hissediliyor.
Dili oldukça akıcı, samimi; kolaylıkla okunabilecek, okuyucuyu sıkmayacak bir anlatıma sahip.
Okuyacaklarıma Ekle
291 syf.
·
1 günde
·
Beğendi
·
9/10 puan
Şükran Yiğit ile tanışma kitabım oldu.Yazarın dilini ve üslubunu sevdim.Kitap 14 yaşındaki Filiz'in genç kızlığı ile başlayıp orta yaşına kadar yaşadıklarını sanki bir film karesi seyreder gibi okuyoruz.O kadar sıcak bir anlatımı var ki o eski mahalle kültürünü dostluğu görüyoruz ve bu konuda burnunuzun direği kırılır gibi bir burukluk içinde geçiyor.Filiz ve yaşadığı mahalle Antalya Şarampolde yaşayan kişileri tanıyoruz.Okuması zevkli bir kitap okunmaya değer denecek kitaplardan biri . İyi okumalar dilerim.
Okuyacaklarıma Ekle
167 syf.
·
6/10 puan
Çocukluğumdan beri Ankara'ya dair hep özel bi sevgim ve hatta hayranlığım oldu. Sırf bu yüzden üniversite tercihlerimi bile hep Ankara yönünde yaptım mesela. Bu yüzden bu kitabı da sosyoloji öğretmenimizin tavsiye ettiği kitaplar listesinde görünce çok büyük bir heyecanla aldım kitap başlığında Ankara geçtiği için. Kitap çok güzel bir şekilde başladı. Küçük Suna'nın gözünden Ankara'daki sıradan bir ailenin hayatını okuduk. Emel'le büyüyen arkadaşlıkları, Ömer ve Gülay'ın ilişkisi... Kitap aslında Suna'nın gözünden okuduğumuz kısımda çok güzel ilerliyordu bence. Sonra Emel'in gözünden anlatılan kısım da başta güzel ilerlese de, sonrasının çok yarım bırakıldığını düşünüyorum. Evet yazarlar bazen olayları okuyucunun hayal gücüne bırakmayı severler ama bu kitapta sanki direkt geçiştirilip bırakılmış gibi bir hava vardı. Emel'in kısmından sonra Ömer'in kısmı ise tamamen alelacele yazılmış gibiydi sanki. Böyle güzel ve sıcacık bir ortamla başlamış kitabın sonunun da buna değer olmasını isterdim açıkçası.
Okuyacaklarıma Ekle
167 syf.
·
1 günde
·
Beğendi
·
10/10 puan
||Şükran Yiğit - Ankara, Mon Amour!||
"Biz kaplumbağalar soyundanız Mösyö, tarihimizi hep sırtımızda taşırız. Ne kadar gizlemeye çalışırsak çalışalım o hep sırtımızdadır, başımızı içeri çeker dururuz, ama o hep görünür."
Bu kitabı iki ya üç yıl önce, bir blog hesabında görüp almıştım. O zaman hayatım boyunca kötü anacağım bir iş yerinde çalışmaya yeni başlamıştım. Kitabın yorumu hoşuma gitti diye alıp, kitaplığımda bir köşeye koymuştum. Bir iki arkadaşıma hediye aldığımı bile hatırlarım. Nedense hep bir bekleyiş içindeydi Ankara, Mon Amour bende.
Yazarın okudum tek kitabı. Diğer kitaplarıyla mukayese yapmayacağım o yüzden. Sadece okuduğum kitap ve içinde kaybolduğum kurguyu çok sevdiğimi söyleyebilirim. Hatta bitirdiğim an gözlerimin dolduğunu da ekleyebilirim.
Bir çocuğun gözünden, 1969 Ankara'sıyla merhaba diyoruz kitaba. Suna anlatıyor ilk başta. Yaşadığı hastalıktan kısacık, sonra da başlıyor 3 ayı anlatmaya. İlkokula başladığı zamanı kapsayan o 3 ayda en yakın arkadaşını ve bir aşkın nasıl yitip gittiğini anlattıyor.
Kitap ikinci kısımda Emel ile devam ediyor. 1980'ler Ankara'da bir üniversite öğrencisi ile selamlıyor bu kez kurgu bizi. Emel, yaralı bir kadın. Annesinin kaybına, babası bildiğinin arkasına sığınmış ve yıllar sonra yasaklı bu şehre gelmiş. Burada yeniden yolları kesişiyor seneler önce bıraktığı çocukluğuyla.
Son kısım da ise Ömer'le noktayı koyuyor kitaba yazar. Önce Ömer'in kaybını anlatıyor Paris sokaklarında. Sonra İstanbul'da annesine sığınan bir adamı en son da yasaklı şehir Ankara'ya gelen Ömer'i anlatıyor ve kitap bitiyor.
Başta da dediğim gibi ben çok severek okudum kitabı. Gülay'ın yaşadıkları boğazımı düğümlerken, Suna ve Emel arkadaşlığından keyif aldım. Ömer'in tercihleri, Gülay'dan sonrası içime dokundu. Ancak yaşım gereği o yılları, yaşanan olayları ve hiç gitmediğim Ankara sokaklarını sadece kitaptan okuduğum kadarıyla biliyorum. Yine de yazar çok güzel aktarmıştı her detayı. Hikayemsi anlatımı olan türde kitapları sevenlere öneririm.
Okuyacaklarıma Ekle
© 2021 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.19.15