Thierry Zarcone Gönderileri
Thierry Zarcone kitaplarını, Thierry Zarcone sözleri ve alıntılarını, Thierry Zarcone yazarlarını, Thierry Zarcone yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
1940 sonrasındaki kayıtlarda yer alan çoğu hacı ülkesine donemedi ve sürgünde kaldı. Şeyh Yakub el-Buharînin 1956'daki vefatı Orta Asyalilarin Kudüse ziyaretlerinde ve sufi kardesliginin tarihinde yeni bir sayfa açtı:
موت عالم، موت عالم
Alimin ölümü alemin ölümü gibidir.
Vehhabîlerin başa gelmesi, Istanbul Mekke ve Kudüsü birbirine bağlayan, sufi merkezinin oluşturduğu bağa son verdi.
1925'te Vehhabîlerin Mekkeyi almalarindan 1 yıl sonra, Kemalist hükümet tüm tekkeleri kapattı ve turnelerde ibadeti yasakladı. Böylece İstanbuldaki tüm Özbek, Afgan tekkeleri kapatıldı ve manevî merkezli kimlikleri ellerinden alındı.
Louvres Müzesindeki serginin özel bir kataloğunda çok sayıda Türk, Farisî, Hindû ve Kalenderî dervişlerin resimleri bulunmaktadır fakat açıklamalar yetersizdir.
Sonradan ismini İstanbulda bir tatlıya veren Keşkül, Kalenderî dervişlerinin sadaka topladiklari toprak veya hindistan cevizi kabuğundan yapilma çanaktır. Onu Posteki ve teberle her daim yanlarında taşırlar.
Medine, İslam dünyasının her tarafından gelen hacıları ve alimleri yalnızca birbirleriyle değil, Osmanlı Imparatorluğu dünyasıyla buluşturan önemli bir tapınma merkeziydi. ~ Stephan Reichmuth
Irk bakımından güçlü kuvvetli, Ruslar gibi yapılı ve pembe yanaklı olan Tatarlar ve Buharalilar Orta Asyanin en ücra köşesinden bile hacca yürüyerek geliyorlar. Hatta bazısı 5-6 ay yolda geçirdiği oluyor. Umreye giderken gayretkeş olanlar onlar. Diğer hacılar gibi yolculuğu esekle yaptıkları bile görülmemiş. Alev alev yanan çölde bile kalın yünlü kıyafetlerine sarınmış halde dolaşıyorlar. ~John. F. Keane (Hacı Muhammed Emin)
Sufizm üzerine meşhur bir kitap yazmış olan Amerikalı diplomat John P. Brown 19. yüzyılın sonunda İstanbul’daki Orta Asyalı ve Hintli kalenderlerin ayrıntılı ve tam bir tarifini yapmıştı:
İstanbul’da bu aşırı katı tarikatlardan pek azını görmek mümkün; bunlar daha ziyade Buhara’da, İran’ın bazı kısımlarında ve belki Hindistan’da bulunuyorlar. Sokaklarda sıkça rastladığımız dervişlerin hemen hiçbiri Osmanlı tâbiyetinden değil, çoğu Hindistan ve çevresinden gelmiş. Çoğunlukla Kadiri, Nakşibendî ve Kalenderi tarikatlarına mensuplar.
Sadaka topladıkları çanağın adı keşkül; insanların gönülden veya zoraki verdikleri şeyleri bununla alıyorlar.
“Ya hu!” diye selam veriyor ve pek teşekkür etmiyorlar
Sayfa 59Kitabı okudu