Tülay Kök Gönderileri
Tülay Kök kitaplarını, Tülay Kök sözleri ve alıntılarını, Tülay Kök yazarlarını, Tülay Kök yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yapmayı bilmediğimiz şeyleri yapmamalıyız. Sadece iğne tutmayı bildiğim için terzi olamam. "Ver şu elbiseyi, daraltayım" diyemem. Dersem de yanlış yaparım. Sadece konuşmayı bilmem, nerede ne söyleyeceğimi bildiğim anlamına gelmez. Sadece konuşabildiğim için çok hassas durumdaki bir insanın yanında aklıma estiği gibi konuşamam.
Sayfa 49Kitabı okuyor
Samimiyet, ilişkide haddimizi aşabileceğimiz noktada olmak değil. Laubali olmak ya da sinir bozucu şakaların öteki tarafından tolere edilmesini beklemek ve bunu samimiyete dayanarak yapmak. Sonra can yakan imalarda bulunup “O kadar samimiyetimiz var ama” demek samimiyeti suistimal etmek demek.
“Samimiyetimize dayanarak söylüyorum” diye başlayan cümle duyduğumda biliyorum ki bir sınır ihlali geliyor. Samimiyet gerçekten de çok güçlüdür. O seviyeye ulaşmış ilişki sayısı azdır. Ancak mesele can yakmak olduğunda samimiyetin gücü de ilişkiyi kurtarmaya değmez.
Tülay Kök
Büyük ya da küçük bir kayıp yaşıyor olabiliriz. Yaşadığımız her tür kayıp hissi için yas tutmak bizi sağlıklı kılacaktır.
Sayfa 86Kitabı okudu
Acı ya da öfke enerjinizi bedeninizde tutma şansınız yoktur, eğer sağlıklı olmak istiyorsanız onu mutlaka atmanız gerekir.
73
Dertliyle dert yarıştırılmaz. Dertliye moral verilir, destek olunur.
Sayfa 68Kitabı okudu
Çocuk özerkleştikçe anne kendini terk edilmiş hisseder. Oysa her şey yolundadır, çocuk normal olarak büyüyordur. Çocuk kendisini şu ikisi arasında sıkışmış hisseder: Bir tarafta annesinin sevgisi, öbür tarafta kendi hayatı. Kendi yoluna giderse annesinin sevgisini kaybedecektir. Annesini kırmak istemez, çünkü annesi onun için çok şey yapmıştır. Kendi yoluna gidip annesini küstürse, suçluluk duygusuna gömülür.
Çocukken çocukluk yapmamış insanın vay haline… çocukken annesine küsmemiş, hiç saklanmamış, şımarmayı geçtim, “Bana ne bana ne!” bile diyememiş. Şöyle bir tutturamamış, tuttursa bile hiç duyulmamış.
Bir yetişkin kendi ebeveyninden alamadıklarını çocuklarından almaya kalkamaz, kalkmamalı. Duygusal ihtiyaçları karşılanmadan büyümüş bir çocuk kendisi anne olunca bu ihtiyaçları çocuktan almaya kalkarsa, bir çocuk “Annem kırılırsa, annem üzülürse…” diyerek hayatını annesinin gönül yorgunluklarını gidermeye adarsa, kendi hayatına verecek ve kendine dünya kuracak çok az enerjisi kalır. Çocuk annesinin duygularını onarmayı bırakıp kendi hayatına verse kendini, bencillikle suçlanır. “Bizi beğenmiyor, bizi istemiyor, çıktığı kabuğu beğenmiyor” diyerek itham edilir. Oysa çocuk sürekli üzülen, duygusal şantajları bitmeyen ve bir türlü memnun olmayan ebeveyninin yanında kendisini yetersiz hissetmekten bıkmış, kendini var edebileceği alanlar açmaya çalışmaktadır. Yoksa bir çocuk kaç yaşında olursa olsun, yanında çocuk kalabileceği bir anneye ihtiyaç duyar.
Anneler çocuklarının pek bir şey anlatmadığından şikayet ediyorlar ama aslında dinlemeyi bilirsek, herkes herkese bir şey anlatır. Hiç kimse üzüntüsünü içinde tutmaya meraklı değil. Ama üzgünken beni daha da üzeceğini bildiğim insana neden üzüntümü anlatayım, değil mi? İlk yardıma ihtiyaç duyarken “Bana dokunmayın, doktoru bekleyeceğim” diyorsam, hatalı kurtarma hareketi sebebiyle sakat kalabileceğimi bildiğim içindir.
Duygusal yükü ağır kelimelerden kaçınmak çok basit ama karşımızdakine moral verme konusunda çok etkili bir yöntemdir.
Tembel, pısırık, uyuşuk, sakar, bencil gibi kelimeler de yine duygusal yükü ağır kelimeler kanaatimce. Sevdiğiniz biri bu kelimelerden birini size karşı kullandığında ve o kişi ciddiye aldığınız biri ise altından kalkmanız zor olabilir.
Sayfa 37Kitabı okuyor
Yapmayı bilmediğimiz şeyleri yapmamalıyız. Sadece iğne tutmayı bildiğim için terzi olamam. “Ver şu elbiseyi, daraltayım” diyemem. Dersem de yanlış yaparım. Sadece konuşmayı bilmem, nerede ne söyleyeceğimi bildiğim anlamına gelmez. Sadece konuşabildiğim için çok hassas durumdaki bir insanın yanında aklıma estiği gibi konuşamam.
Üzüntüyü bastırmanın yaratacağı hastalık, emin olun üzülmenin getireceği hastalıktan çok daha ağır oluyor. Üzülmeniz gerekiyorsa üzülmeniz normaldir. Üzülmemiz gereken durumlarda üzülmüyorsak bir sorun vardır. Üzüntü her ne kadar istenmeyen bir duygu olsa da hayata dairdir. Kaçamazsınız, peşinizi bırakmaz. İllaki yaşayacaksınız, öyle bırakacak peşinizi.
Dertli birine şükretmesini söylerken iki kere düşünün. Şükretmeyi, halinden memnun olmayı özellikle çocuklarımıza ve en sevdiklerimize işler yolundayken öğreteceğiz, sular ısındığında sadece dinleyeceğiz ve anlayacağız. Yoksa ahkam kesiyor gibi oluruz. Bu da çok sinir bozucu olur dertli insan için.